2π, όπου π = 3.1415... = ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ...

Ημέρα εορτής σήμερα. Πρώτον γιατί έτρεχα από τις 7 στο ΚΑΤ για την τελευταία επανεξέταση στο σπασμένο μικρό δάχτυλο της δεξιάς (μικρό το "δ"), που οδήγησε στην οριστική "ευχή και απόλυση"! Με την ευκαιρία της ελευθερώσεως του υποστηρίζοντος τον ασθενήν παράμεσου, ούτος επανεδέχθη τον εις τη συμμετρικήν θέση υπάρχοντα μέχρι τούδε χρυσούν δακτύλιον. Και έτσι συμπληρώθηκε ένας (καταπληκτικός) χρόνος γάμου. Η νυφική κρεββατοκάμαρα βέβαια βρίσκεται ήδη διαλυμένη σε κομμάτια, το σπίτι γιαπί λόγω επισκευών και ανήμπορο να γιορτάσει (όχι, δεν το γκρεμίσαμε εμείς, ένας ωραίος προμηθευτής μας ξαναφτιάχνει αυτά που μας πούλησε!...) και οι νιόπαντροι φιλοξενούμενοι... Όπως και νά 'χει, προ ενός έτους τέτοια ώρα η σελίς ετοιμαζόταν για το χορό του Ησαϊα... Και λίγες ώρες αργότερα στροβιλιζόταν υπό τους ήχους του τραγουδιού-ρούκι της τελευταίας στιγμής "Perdere l' amore" του Massimo Ranieri. (Που διάολο το ξετρύπωσα; κι εντωμεταξύ αν είχα δει και τη φάτσα του τύ

Αυτή εδώ είναι η γραμμή του προαστιακού σιδηροδρόμου, την οποία χρησμοποιεί και το ΜΕΤΡΟ προς το Αεροδρόμιο. Στην άκρη της γραμμής βλέπετε μια μαύρη λωρίδα. Στην ουσία αυτό είναι μια σειρά από μικρά πλαστικά κουτιά για καλώδια, μήκους περίπου 80 εκατοστών το καθένα. Και υπάρχουν φυσικά και στη γραμμή του άλλου ρεύματος. Αν πεις ότι ο προαστιακός κινείται μέσα στα 65 χλμ. της Αττικής οδού αλλά και καμιά εκατοστή ακόμα χιλιόμετρα προς το Κιάτο, και κάνεις τη διαίρεση, προκύπτουν περίπου 413000 τέτοια κουτιά. Τα κουτιά αυτά γράφουν στο καπάκι τους "SIEMENS"... Και λέω εγώ τώρα, πόσο να μας τα πούλησαν; 10 ευρώ το ένα στην ξεφτιλα; 4 εκατομμυριάκια ευρώ; Για βάλε... (Αν κάποιος ξέρει ακριβώς την τιμή προμήθειας, ευπρόσδεκτη)