H ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ...

Πέντε χρονιές που σπούδασα εκεί, δεν πήγα ούτε μια φορά στη γιορτή, δεν άφησα ούτε ένα λουλούδι, μάλιστα μία από αυτές, είδα την Πρυτανεία να γίνεται στάχτη... 

Έχω τις επετείους μέσα μου με έναν δικό μου τρόπο. Σήμερα όμως, θέλω να πω χρόνια πολλά στο αγαπημένο μου Ίδρυμα, για την παιδεία που μου χάρισε, και που 22 χρόνια τώρα, μεταφράζεται και σε ψωμί... 

Αν και ξέρω ότι δεν είναι κανόνας, για κάποιους άλλους σίγουρα δεν ίσχυσε ή δεν ισχύει, εγώ, ταπεινά προσκυνώ την "Αυλή του φθινόπωρου", κι ευχαριστώ...

P.S. : H ελευθερία, έτσι κι αλλιώς, είναι πράγμα σχετικό...

Mια φωτογραφία (αναδημοσίευση) νέου που πρόκοψε καταθέτοντας στεφάνια, (να τα βλέπω εγώ, που δεν πήγαινα)...

...κι ένα βίντεο, που δεν το παραθέτω για λόγους "δεδομένης" ιστορικής αλήθειας του -που μπορεί και να την έχει- αλλά απλώς επειδή με είχε εντυπωσιάσει όταν προβλήθηκε.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...