ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΣΟΥ;
Ναι, αυτή τη σαχλαμαρίτσα θυμάμαι, πριν από χρόνια, να ρωτάει μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, πληρώνοντας κιόλας (την εποχή των παχιών αγελάδων), ανεύθυνος πιτσιρικάς στον τηλεοπτικό αέρα της ζωντανής εκπομπής του Γιώργου.
- Γιατί αν τα φτιάξω, θα μπορώ να σε δαγκώσω...
Πληρωμένη, περιφρονητική, κακοήθης απάντηση τότε; Όχι βέβαια. Γιατί πίσω από την απάντηση κρυβόταν μια πικρή αλήθεια, που σήμερα εκείνος ο, σαφώς ωριμότερος πια, ακροατής, μπορεί και να εξήγησε, διαβάζοντας τα διάφορα κείμενα που αναβίωσαν στο διαδίκτυο με αφορμή το γεγονός του θανάτου του Τάσου, γιου του Γιώργου, ενός παιδιού που έζησε τα λίγα 35 χρόνια του ταλαιπωρούμενος από τη σπάνια "Αταξία του Φρίντριχ"...
Ο Γιώργος δεν είχε κάνει εκπομπή από την αρχή του χρόνου. Η επάνοδός του ολοένα καθυστερούσε, ώσπου μάθαμε ότι και ο ίδιος έκανε μια επέμβαση. Και σήμερα, μάθαμε και το ακόμα χειρότερο. Στην πολύ συχνά άδικη αυτή ζωή, που ξέρεις τί θα φέρει το καράβι που αργεί...
Είχα την τύχη να ακούσω τον Τάσο, στη μοναδική φορά που τον έφερε στο studio του Real FM να παίξει μουσική... O Tάσος, με τρομερή διοχέτευση ενέργειας από τα ολοένα και ακινητοποιούμενα άκρα του προς το μυαλό του, είχε βάλει μπροστά στη ζωή πολλά πράγματα. Ξένες γλώσσες, σκηνοθεσία, μουσική - το "μικρόβιο" του πατέρα του... Τον είχα δει και κάποτε από κοντά, όλη την οικογένεια είχα δει, μια Κυριακή μεσημέρι - μια συνηθισμένη Κυριακή μεσημέρι, που η ελληνική οικογένεια καταλήγει σε κάποια ταβέρνα για φαγητό.
Οι καταστάσεις της ζωής πολλές φορές ερμηνεύουν τα πάντα για τους ανθρώπους. Το γιατί ο Γιώργος δε θέλει να δέχεται ευχές, γιατί δεν κάνει κι ο ίδιος ευχές, γιατί δεν έχει φτιάξει τα δόντια του...
Μακάρι η ζωή να μην είχε αυτό τον πικρό ρόλο, που τον έπαιξε άλλωστε και ο άλλος σημαντικός άνθρωπος που χάσαμε σήμερα, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, το ρόλο του γονιού που συνοδεύει το παιδί του... Το ρόλο που έπαιξαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι που μας χάρισαν γέλιο, όπως ο Παντελής Ζερβός, όπως ο Σταύρος Παράβας, όπως ο Χάρρυ Κλυν...
Ο Γιώργος, θα το προσέξεις, κλείνει την εκπομπή του πάντα με την ίδια ατάκα : "Ευχαριστώ για την παρέα, γεια χαρά !". Μοναχικός, με δύο διαζύγια, με μια ζωή περασμένη μια στο καρφί και μια στο πέταλο, έχει παρέα κάθε απόγεμα τον κάθε κολλημένο, που θα τον πάρει και θα του πει για την ομάδα, για το πέναλτι, για την παράγκα, για το οφσάιντ...
Λες και αυτά είναι η πραγματική τραγωδία της ζωής...
Κι από την άλλη, στην άλλη πλευρά του νομίσματος της εκπομπής, θα σε ταξιδέψει με τη μουσική του, τόσο που θα κολλήσεις. Θα κολλήσεις σε μιαν αθλητική εκπομπή ακόμα κι αν δεν ξέρεις αν η μπάλα έχει μέσα αέρα ή βαμβάκι...
Μακάρι όλοι εμείς που τον ακούμε, όλη αυτή η παρέα, να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει.
Αν, βεβαίως, τελικά δεν είναι πιο δυνατός εκείνος από εμάς - πράγμα που είναι και το πιθανότερο.
- Γιατί αν τα φτιάξω, θα μπορώ να σε δαγκώσω...
Πληρωμένη, περιφρονητική, κακοήθης απάντηση τότε; Όχι βέβαια. Γιατί πίσω από την απάντηση κρυβόταν μια πικρή αλήθεια, που σήμερα εκείνος ο, σαφώς ωριμότερος πια, ακροατής, μπορεί και να εξήγησε, διαβάζοντας τα διάφορα κείμενα που αναβίωσαν στο διαδίκτυο με αφορμή το γεγονός του θανάτου του Τάσου, γιου του Γιώργου, ενός παιδιού που έζησε τα λίγα 35 χρόνια του ταλαιπωρούμενος από τη σπάνια "Αταξία του Φρίντριχ"...
"Το 1992, όταν μας είπε ο γιατρός στην Αγγλία τί περιμένει τον Τάσο κι εμάς, δε μπόρεσα εκείνο το βράδυ να κοιμηθώ. Το πρωί, κοίταξα στον καθρέφτη και τα μαλλιά μου ήταν άσπρα. Και μετά, δαγκώνοντας ψίχα από ψωμί, ένιωθα τα δόντια μου να σπάνε ένα-ένα"...
Ο Γιώργος δεν είχε κάνει εκπομπή από την αρχή του χρόνου. Η επάνοδός του ολοένα καθυστερούσε, ώσπου μάθαμε ότι και ο ίδιος έκανε μια επέμβαση. Και σήμερα, μάθαμε και το ακόμα χειρότερο. Στην πολύ συχνά άδικη αυτή ζωή, που ξέρεις τί θα φέρει το καράβι που αργεί...
Είχα την τύχη να ακούσω τον Τάσο, στη μοναδική φορά που τον έφερε στο studio του Real FM να παίξει μουσική... O Tάσος, με τρομερή διοχέτευση ενέργειας από τα ολοένα και ακινητοποιούμενα άκρα του προς το μυαλό του, είχε βάλει μπροστά στη ζωή πολλά πράγματα. Ξένες γλώσσες, σκηνοθεσία, μουσική - το "μικρόβιο" του πατέρα του... Τον είχα δει και κάποτε από κοντά, όλη την οικογένεια είχα δει, μια Κυριακή μεσημέρι - μια συνηθισμένη Κυριακή μεσημέρι, που η ελληνική οικογένεια καταλήγει σε κάποια ταβέρνα για φαγητό.
Οι καταστάσεις της ζωής πολλές φορές ερμηνεύουν τα πάντα για τους ανθρώπους. Το γιατί ο Γιώργος δε θέλει να δέχεται ευχές, γιατί δεν κάνει κι ο ίδιος ευχές, γιατί δεν έχει φτιάξει τα δόντια του...
Μακάρι η ζωή να μην είχε αυτό τον πικρό ρόλο, που τον έπαιξε άλλωστε και ο άλλος σημαντικός άνθρωπος που χάσαμε σήμερα, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, το ρόλο του γονιού που συνοδεύει το παιδί του... Το ρόλο που έπαιξαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι που μας χάρισαν γέλιο, όπως ο Παντελής Ζερβός, όπως ο Σταύρος Παράβας, όπως ο Χάρρυ Κλυν...
Ο Γιώργος, θα το προσέξεις, κλείνει την εκπομπή του πάντα με την ίδια ατάκα : "Ευχαριστώ για την παρέα, γεια χαρά !". Μοναχικός, με δύο διαζύγια, με μια ζωή περασμένη μια στο καρφί και μια στο πέταλο, έχει παρέα κάθε απόγεμα τον κάθε κολλημένο, που θα τον πάρει και θα του πει για την ομάδα, για το πέναλτι, για την παράγκα, για το οφσάιντ...
Λες και αυτά είναι η πραγματική τραγωδία της ζωής...
Κι από την άλλη, στην άλλη πλευρά του νομίσματος της εκπομπής, θα σε ταξιδέψει με τη μουσική του, τόσο που θα κολλήσεις. Θα κολλήσεις σε μιαν αθλητική εκπομπή ακόμα κι αν δεν ξέρεις αν η μπάλα έχει μέσα αέρα ή βαμβάκι...
Μακάρι όλοι εμείς που τον ακούμε, όλη αυτή η παρέα, να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει.
Αν, βεβαίως, τελικά δεν είναι πιο δυνατός εκείνος από εμάς - πράγμα που είναι και το πιθανότερο.
Σχόλια