Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (ΙΙ)

Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν. Παραμονή μιας γιορτής που παλεύει να διασώσει την αξία της μπροστά στα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Κάτι σαν ένα δέντρο που κάθε χρόνο του κρεμάμε ολοένα και λιγότερα στολίδια. Συρρίκνωση, όπως σε πολλά. Λιγότερες κάρτες, ευχές, τηλεφωνήματα. Μικρότερα καλαθάκια με "επιχειρηματικά δώρα", μικρότερα μελομακάρονα. Λιγότερες ατζέντες στο γραφείο (ΑΝ πάρουμε και καμία, εδώ που τα λέμε...). Τελοσπάντων, αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Ό,τι λιγοστεύει, γίνεται μισός χρόνος (= διπλή ταχύτητα). Κι ότι υπάρχει τζάμπα, γίνεται εμπορεύσιμο. Άκουσα στις ειδήσεις για γυναίκες που πουλάνε τα ωάριά τους για να ξεχρεώσουν... Ο tempora, o mores... Τρέχω. Έτσι είναι η ζωή, αλλάζει και πρέπει να το δεχτούμε. Είμαι πάντα στο πνεύμα της εποχής. Που σημαίνει κατεβάζω και τυπώνω συνταγές για γαλοπούλα γεμιστή από το internet . Και δέχομαι ευχές και στο blog μου. Εύχομαι σε όλους υγεία, αγάπη, χαμόγελο και μυρωδιές φούρνου . Όπως λέγαν οι παλιοί, "την υγεία και το κα

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

Και μέσα σ' όλα αυτά, έρχονται και Χριστούγεννα... Ίσως για πρώτη φορά τόσο μελαγχολικά, τόσο "μαζεμένα"... Ίσως μόνιμα μια γιορτή όπως την περιγράφει ο Φοίβος Δεληβοριάς, σ' αυτό το τραγούδι που τόσα πράγματα από τη ζωή μου έχω βρει μέσα... Από τα σπασμένα μου παιδικά παιχνίδια, τον αριστερό μου πατέρα (που σαν σήμερα πριν τρία χρόνια κατέληγε στην τελευταία του κατοικία), τις γλυκές οικογενειακές μυρωδιές στα νοικιάρικα σπίτια... Περνάει ο καιρός. Κι όσο περνάει, τόσα περισσότερα θυμάμαι...

"ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΓΥΑΛΙ" ( ή τι έχουν να δουν τα μάτια μου-Νο ν+1 )

(Το "ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΓΥΑΛΙ" είναι θεατρικό έργο του 'Αρθουρ Μίλλερ, συγγραφέα του "ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ", γραμμένο με αφορμή τη "νύχτα των κρυστάλλων", στις 9.11.1938 από τους προαλειφόμενους νεοναζί γερμανούς, προπομπός του μετέπειτα ολοκαυτώματος. Η βραδιά εκείνη εκτός από τη φθορά των περίπου 8500 εβραϊκών καταστημάτων και συναγωγών και την κλοπή πανάκριβων συλλεκτικών έργων τέχνης, σημαδεύτηκε πολύ περισσότερο από το θάνατο 400 περίπου ανθρώπων και τη σύλληψη και φυλάκιση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης περίπου άλλων 30000, όλων φυσικά εβραϊκής καταγωγής...) Δευτέρα και Τετάρτη, αγαπημένη συνήθεια από τότε που δουλεύω στο κέντρο, να βολτάρω στους ήσυχους (λόγω των κλειστών καταστημάτων) εμπορικούς δρόμους του : στην Ερμού και τα παρακλάδια της, Αγίου Μάρκου, Περικλέους, εκεί μέσα... Χτες ήταν Τετάρτη βράδι, αλλά τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ποτέ δε συμπαθούσα τους εμπόρους, είναι αλήθεια. Πάντα πίστευα πως με διάφορες πατέντες και κόλπα επιβιώνουν και