Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2006

ΠΡΟΣΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...(1)

Εικόνα
Δε θάρθουν οι γ...μένες;

ΕΙΣ ΝΗΣΟΝ ΣΙΦΝΟΝ...

Εικόνα
Η σελίδα και πάλι αναχωρεί... Εις νήσον Σίφνον. Για το γάμο αυτού του κυρίου εδώ. Άντε, και στα δικά μας... Άν περάσει αυτός από τη ΔΕΗ για να μετρήσει, δείξτε του που είναι τα ρολόγια. (P.S. : οι πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες που θα βλέπετε σ' αυτή τη σελίδα όλο το καλοκαίρι, είναι από αυτό το site, και μάλιστα φορτώνονται χωρίς τις γνωστές "διακριτικές στάμπες"...)

KEEP SWALLOWING...

Καμιά φορά ακούς διάφορα... Κι είσαι υποχρεωμένος να καταπίνεις... Είναι κι άσχημη μέρα σήμερα... Έχουν περάσει ήδη 6 μήνες...

ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ...

Ένα "ασυνήθιστο" αλλά όχι παράλογο ραντεβού. Στην πλατεία Βικτωρίας, την Τετάρτη το βράδι, στις 9:25. "Θα περάσουμε από το σπίτι λίγο και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε", μου είπε. (Ήταν τα γενέθλιά μου βλέπεις, αλλά ποιός αδειάζει για τέτοια...) Μετά κόπων και βασάνων σέρνω τις ρόδες του Χ9 μέχρι τα Πατήσια. Ανεβαίνουμε στον 5ο. Με το που μπαίνει το κλειδί στην πόρτα ξεκινάω το μισό μιας φράσης που δε θα τελείωνε ποτέ: "Το μόνο που θέλω τώρα ... (εννοώντας "είναι να πέσω στο κρεβάτι και να ξυπνήσω αύριο το πρωϊ", ναι, είναι γνωστό ότι χρειάζομαι ενέσεις ύπνου μηδέν θετικό...) Και ξαφνικά ΦΩΣ ! Και φίλοι πετάγονται από παντού. Και μια σπινθιρίζουσα τούρτα κάτω από τη μύτη μου ! Κι ένα τραπέζι φαγητά πεντανόστιμα που ξεκίνησαν να μαγειρεύονται από διημέρου...Και, και, και... Και πρόσωπα που είχα καιρό να δω και τους έβλεπα πρώτη φορά μέσα στο χώρο αυτόν, σαν ένα αλλόκοτο copy-paste που δε θα το περίμενα ποτέ. Και μια αγκαλιά υπέροχα δώρα... Εγώ τώρα τι

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (II)...

Εικόνα
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες, βίρα μάινα Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό Από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς Βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ τέτοιο τρελό βαπόρι, τρελοβάπορο Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε Μπήκαμε μεσ' στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα. ( Οδυσσέας Ελύτης - Δημ. Λάγιος) 7 Ιουνίου 1969. Σαν σήμερα. Τo καράβι της ζωής μου ξεκινάει...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες, βίρα μάινα Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό Από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς Βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ τέτοιο τρελό βαπόρι, τρελοβάπορο Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε Μπήκαμε μεσ' στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα. (Οδυσσέας Ελύτης - Δημ. Λάγιος) 7 Ιουνίου 1969. Σαν σήμερα. Τα καράβι της ζωής μου ξεκινάει... (P.S. : Προσπαθώ να βάλω και κάποιες εικόνες από το πρωϊ αλλά ο blogger δε θέλει να με βοηθήσει...Αναμείνατε νεώτερη έκδοση του post)

ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ...

Εικόνα
Κάθε πρωί παίρνω την Αττική Οδό. Περνάω από τα διόδια. Δίνω την ειδική κάρτα στον εκάστοτε υπάλληλο, άλλοτε άντρα άλλοτε γυναίκα. Και τους παρατηρώ. Οι πιο πολλοί με τη βέρα στο χέρι, στα βάσανα της οικογενειακής ζωής. Και πάντα μ' ένα χαμόγελο. Απλή, βαρετή δουλειά ρουτίνας. Να μην κάθονται τουλάχιστον οκτώ ώρες μέσα σ' αυτό το κλουβί; Και να βγάζουν όλο κι όλο 1000-1200 ευρώ; Θα πεις, δεν είναι και δουλειά επιστήμονα... Κι όμως, μ' ένα χαμόγελο, με μια ηρεμία. Από την άλλη από το τζαμάκι, εγώ... Μέσα στις πρωϊνές σκέψεις. Μ' ένα σφιχτό τυπικό "μέρα", και το ανυπόμονο χέρι να περιμένει πίσω την κάρτα... Με την τσαντίλα ότι όταν μου παίρνουν την κάρτα από το χέρι αντί να βγάλουν από το παράθυρο το μηχάνημα του barcode, χάνω πολύτιμο χρόνο... Και με τις σκέψεις να πλανιούνται μέσα στο κεφάλι μου... Να είμαι (προς το παρόν, και για λίγο ακόμα) ελεύθερος οικογενειακών βαρών; Να βγάζω πάνω από τα διπλά; Και τι μ' αυτό; Που είναι το πρωϊνό χαμόγελο;...