ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (II)...



Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες, βίρα μάινα
Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές



Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό
Από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
Βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς


Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι, τρελοβάπορο
Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε
Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε




Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
Μπήκαμε μεσ' στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα.
(Οδυσσέας Ελύτης - Δημ. Λάγιος)
















7 Ιουνίου 1969. Σαν σήμερα.
Τo καράβι της ζωής μου ξεκινάει...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"