Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2010

ΜΕΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Κι εμείς, και οι γονείς μας, και τα παιδία μας, ίσως και τα παιδιά των παιδιών μας. Δύσκολο στη σημερινή εποχή να βρεθούν άνθρωποι σαν το Γιάννη Δαλιανίδη, άνθρωποι που όχι μόνο κατάφεραν μέσα στα σελλιλόιντ να απεικονίσουν μια εποχή, αλλά να ομορφαίνουν τη ζωή μας δεκαετίες μετά, μέσα από τα πλάνα αυτά, τα χιλιοειδωμένα, τα χιλιοακουσμένα, που πάντα όμως κρύβουν μέσα τους μια μαγεία κι ένα όνειρο. Όχι μόνο αξιοθαύμαστος, όχι μόνο αυτοδημιούργητος, όχι μόνο ευρηματικός, ο Γιάννης ήξερε να κάνει σινεμά τη ζωή αλλά και τη ζωή σινεμά. Με μια μοναδική γνησιότητα, ακόμα κι όταν γύριζε πέντε ή έξι ταινίες το χρόνο , ο Γιάννης ποτέ δεν χρησιμοποίησε "μανιέρες" και "περπατημένες". Σκηνοθετώντας τα πάντα, κομμωδίες, μιούζικαλ, δράματα, κοινωνικές και ιστορικές ταινίες, αξιοποιώντας έναν ολόκληρο κόσμο ηθοποιών, σχεδόν όλο το ελληνικό σινεμά τεσσάρων δεκαετιών, που ανέδειξε μέσα από το φακό της μαγικής του κάμερας, μέσα από την οποία με μοναδικό τρόπο πήρε από τον καθένα τ

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ...

Είδατε που λέγαν ότι τα μισά περίπτερα, με το που ήρθαν οι ιδιοκτήτες τους από τις διακοπές, δεν τα άνοιξαν καθόλου; Λόγω κρίσης; Λόγω μείωσης των ποσοστών κέρδους από τα τσιγάρα, επιβολής ταμειακών μηχανών κλπ.κλπ., όπως είχαν κατέβει τα ρολλά στις αρχές Αυγούστου, έτσι και παρέμειναν; Κάπως έτσι... Μας πήρε λίγο παραπάνω η μπάλα, αλλά νά'μαστε και πάλι στις επάλξεις, για το χειμώνα που έρχεται... Το θέμα είναι τι χειμώνας έρχεται. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλο και περισσότερο στροβιλίζει στο μυαλό μου ο στίχος του Σαβόπουλου. "Το χειμώνα ετούτο, άμα τον πηδήσαμε, γι άλλα δέκα χρόνια, άντε καθαρίσαμε". Καινούργια κόλπα, ελείμματα που ανεβοκατεβαίνουν, μισ(θ)οί που πληρώνονται "έναντι" "και βλέπουμε" (ναι, σωστά καταλάβατε, αυτή έσκασε δίπλα μας, περιμένουμε την επόμενη...), γειτονικά γραφεία που αδειάζουν, ένα παιδί που "μετράει τ' άστρα" αλλα οσονούπω ετοιμάζεται και να περπατήσει, μια επιστροφή φόρου "σκαλωμένη" στην Εφορία, έν