Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2009

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ

Άλλος ένας μεγάλος του ελληνικού σινεμά έφυγε από κοντά μας. Ο Σπύρος Καλογήρου, με μια σπουδαία και γεμάτη καριέρα στη μεγάλη οθόνη, θα μας μείνει αξέχαστος για πάρα πολλά : όχι μόνο για την ευγένεια και το ήθος του, τη σεμνότητα, την αφοσίωση στην οικογένεια και τον άνθρωπό του, ούτε βέβαια για τον τρόπο που στην κανονική ζωή του αντλούσε καλοσύνη από την "κακία" που υποδυόταν. Το σαρδόνιο γέλιο του στη "Νεράιδα και το παλληκάρι", το "γάζωμα" της καμπάνας στην "Υπολοχαγό Νατάσα", ο τρόπος που κοίταζε τη Ζωή Λάσκαρη σαν Αρμάος στη "Στεφανία", αλλά πάνω απ' όλα μια μικρή φρασούλα, τρεις-τέσσερις λέξεις που αποτέλεσαν και δυστυχώς θα αποτελούν την πιο διαχρονική ατάκα-σήμα κατατεθέν της σύγχρονης νεοελληνικής (πολιτικής) ζωής, θα μας κάνουν να τον θυμόμαστε πάντα... Καλό σου ταξίδι κυρ-Σπύρο, και μακάρι όλοι οι "κακοί" να ήταν σαν κι εσένα!

ΨΗΦΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑ...

Εικόνα
Και δες θάμα κι αντίθαμα, παράξενο μεγάλο! Εβγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι! (Χάρρυ Κλύνν - "Πατάτες") Αυτές τις γραμμές τις γράφει καποιος πολύ κατάπτυστος : κάποιος που όχι μόνο δεν ψήφισε, που όχι μόνο ήταν σε νησί αλλά που την ώρα που τα κομματικά επιτελεία ίδρωναν απολάμβανε τη σταβλίσια μπριζόλα του ψημένη πάνω σε ηφαιστειακή πέτρα (!) στο Καλό Λιβάδι της Μυκόνου... Τι να κάνω, από τη μια ήταν η μέρα που άφηνα πίσω μου τέσσερις δεκαετίες που περπατάω πάνω σε τούτη τη γή (που τη μισούμε κλπ.κλπ.) και δεν έχω παράπονο, όλη η Ευρώπη τίμησε τα γενέθλια, από την άλλη έπρεπε κι η κορούλα να κάνει τα πρώτα μπάνια (μέσα στην κοιλιά της μαμάς, εννοείται), κι από την τρίτη να εγκλιματιστούμε λιγάκι με το νησί και το σπίτι που μάλλον θα ξαναεπισκεφτούμε (η ανάγκη και οι ειδικές συνθήκες - βλ. και πτώχευση Αγούδημου- γαρ μας σπρώχνουν στη Μύκονο...) τους τελευταίους τρεις μήνες μέχρι τα γεννητούρια, που αναμένονται κατά τις 20 Σεπτεμβρίου. Αποχή για την απόχη λοιπόν,

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ...

Λοιπόν, ποιοί είναι αυτοί οι ανεύθυνοι που λένε ότι αν ακούσεις μια σημερινή προεκλογική ομιλία και μετά μια της δεκαετίας του '80 θα ακούσεις τα ίδια πράγματα; Εντάξει, έχουμε ξαναμιλήσει περί εκλογών εδώ , εδώ , αλλά τι τα θες, η ζωή είναι πάντα εδώ για να μας διαψεύδει... Και για το Σαββατοκύριακο, πάρτε και κανένα κλειστό παπουτσάκι...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΙΟΥΝΙΕ...

Καλό μήνα. Και καλό καλοκαίρι. Στα γραφεία συνήθως το λέμε όταν φεύγουμε διακοπές (δηλαδή αρχές Αυγούστου), αλλά χαζό δεν ακούγεται; Το καλοκάιρι θα' ρθει, λοιπόν. "...στην ταράτσα του BΟΞ η Μελίνα θα παίζει τη Στέλλα...". Μπαίνει η εποχή των εικόνων, η εποχή της αισιοδοξίας, αυτή που θα μας κάνει να ξεχάσουμε τη μαυρίλα μας με μια παγωμένη μπύρα. Οι πιο όμορφες στιγμές μας, "τα μπάνια του λαού", τα απογευματινά κατεβάσματα στην Επίδαυρο, με την απαραίτητη στάση για βάφλα στη βεράντα του Stork και μετά το δείπνο στα "Κλήματα", οι καραβίσιες μυρωδιές από τα αμπάρια του Αγούδημου (Θεός σ'χωρέσ'τον κι αυτόν μεσα στην κρίση...), τα κοντά μανίκα από τα πουκάμισα να ανεμίζουν πάνω στη μηχανή, οι βουτιές από τα βραχάκια των "Δικαστικών" (με μαγιό ή άνευ), τα εισητήρια και οι προορισμοί της τελευταίας στιγμής, τα απογεύματα στη βεράντα με smooth jazz collection... Όλα μαζί ένα πολύχρωμο παζλ, μια φυγή από την καθημερινότητα, μια "αίσθηση