ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ

Άλλος ένας μεγάλος του ελληνικού σινεμά έφυγε από κοντά μας. Ο Σπύρος Καλογήρου, με μια σπουδαία και γεμάτη καριέρα στη μεγάλη οθόνη, θα μας μείνει αξέχαστος για πάρα πολλά : όχι μόνο για την ευγένεια και το ήθος του, τη σεμνότητα, την αφοσίωση στην οικογένεια και τον άνθρωπό του, ούτε βέβαια για τον τρόπο που στην κανονική ζωή του αντλούσε καλοσύνη από την "κακία" που υποδυόταν. Το σαρδόνιο γέλιο του στη "Νεράιδα και το παλληκάρι", το "γάζωμα" της καμπάνας στην "Υπολοχαγό Νατάσα", ο τρόπος που κοίταζε τη Ζωή Λάσκαρη σαν Αρμάος στη "Στεφανία", αλλά πάνω απ' όλα μια μικρή φρασούλα, τρεις-τέσσερις λέξεις που αποτέλεσαν και δυστυχώς θα αποτελούν την πιο διαχρονική ατάκα-σήμα κατατεθέν της σύγχρονης νεοελληνικής (πολιτικής) ζωής, θα μας κάνουν να τον θυμόμαστε πάντα...
Καλό σου ταξίδι κυρ-Σπύρο, και μακάρι όλοι οι "κακοί" να ήταν σαν κι εσένα!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"