ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΙΟΥΝΙΕ...

Καλό μήνα.

Και καλό καλοκαίρι.

Στα γραφεία συνήθως το λέμε όταν φεύγουμε διακοπές (δηλαδή αρχές Αυγούστου), αλλά χαζό δεν ακούγεται;

Το καλοκάιρι θα' ρθει, λοιπόν. "...στην ταράτσα του BΟΞ η Μελίνα θα παίζει τη Στέλλα...". Μπαίνει η εποχή των εικόνων, η εποχή της αισιοδοξίας, αυτή που θα μας κάνει να ξεχάσουμε τη μαυρίλα μας με μια παγωμένη μπύρα. Οι πιο όμορφες στιγμές μας, "τα μπάνια του λαού", τα απογευματινά κατεβάσματα στην Επίδαυρο, με την απαραίτητη στάση για βάφλα στη βεράντα του Stork και μετά το δείπνο στα "Κλήματα", οι καραβίσιες μυρωδιές από τα αμπάρια του Αγούδημου (Θεός σ'χωρέσ'τον κι αυτόν μεσα στην κρίση...), τα κοντά μανίκα από τα πουκάμισα να ανεμίζουν πάνω στη μηχανή, οι βουτιές από τα βραχάκια των "Δικαστικών" (με μαγιό ή άνευ), τα εισητήρια και οι προορισμοί της τελευταίας στιγμής, τα απογεύματα στη βεράντα με smooth jazz collection...

Όλα μαζί ένα πολύχρωμο παζλ, μια φυγή από την καθημερινότητα, μια "αίσθηση ζωής". Μια δίψα για απόδραση "με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι", που λέει κι ο Σαβββόπουλος. Μια αίσθηση ότι παραμένουμε άνθρωποι...

Ας το χαρούμε λοιπόν απο ξαρχής, μέρα με τη μέρα, γιατί δυστυχώς ολοένα "τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι χειμώνες...". (μέγας στίχος...)