Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2009

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ, ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ-ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Εικόνα
Θλιβερή η εικόνα της Λ. Μεσογείων, τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο. Κάτι οι νέοι σταθμοί του Μετρό, που ανέβασαν τις απαιτήσεις των ιδιοκτητών, κάτι η οικονομική κρίση, κάτι η δυσκολία στάθμευσης, οδηγούν σε κλείσιμο ένα-ένα κυρίως τα μεγάλα καταστήματα του δρόμου αυτού. "Ηχηρά" ονόματα, όπως η McDonalds, το Ράδιο Κορασίδη, η Sony, η Lexmark, οι αντιπροσωπείες της Opel και της Seat, η NEOSET και πολλοί μικρότεροι, έριξαν μαύρη πέτρα πίσω σε έναν από τους μεγαλύτερους αθηναϊκούς δρόμους (νομίζω ότι κοντα στο Σταυρό η αρίθμηση πλησιάζει το 500), αφήνοντας τεράστια καταστήματα με άδειες τζαμαρίες "βορά" στους γκραφίστες της πόλης. Τη θλιβερή εικόνα , δίπλα στις τεράστιες αφίσες "ΠΩΛΕΙΤΑΙ" ή "ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ" των μεσιτικών, συμπληρώνουν μικρά χαρτιά κολλημένα στα τζάμια που γράφουν "μην παρκάρετε, ιδιωτικός χώρος", παραπέμποντας βέβαια στην προηγούμενη κατάσταση... Αθήνα 2009 προς 10, και ο θάνατος του μικρού και μεγάλου εμποράκου συνεχίζε

Ο ΚΥΡ-ΜΑΝΩΛΗΣ Ο ΚΛΗΤΗΡΑΣ

Εικόνα
Νομίζω ότι η 26η Δεκεμβρίου είναι αργία. Νομίζω επίσης, ότι και να ήταν εργάσιμη, τύχαινε φέτος να είναι και Σάββατο. Τέλος, νομίζω επίσης ότι και να μην ήταν Σάββατο και αργία, στις 11:15 το βράδι που φωτογραφήθηκε αυτό το κρατικό αυτοκίνητο σταματημένο, καθώς και στη 1:00 ξημερώνοντας Κυριακή, που αναχωρούσε, μάλλον δεν είναι ώρα καθήκοντος. Το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο σε πεζόδρομο (που αλλού;) του εμπορικού κέντρου, Αγίου Μάρκου και Βύσσης, ενώ κατά την αναχώρησή του έχει φωτογραφηθεί Βύσσης και Αθηνάς. Ο αριθμός νομίζω ότι φαίνεται ευκρινέστατα, είναι KHO-4134 . Προφανώς, κανένας κυρ-Μανώλης θα έβγαλε έξω την οικογένεια για να τους κεράσει. Και φυσικά, αυτοκίνητο κρατικό έχω, ό,τι γουστάρω κάνω... Σιγά μη μετρήσει κανείς τη Δευτέρα τη βενζίνη ή τα χιλιόμετρα...

ΑΝ ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΤΡΩΝΕ (Η ΑΛΛΙΩΣ, ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ...)

To site http://www.troktiko.blogspot.com/ ανέβασε σήμερα τις αποδοχές πολλών από τα στελέχη της Κρατικής Τηλεόρασης. Νομίζω ότι δε χρειάζεται κανένας περαιτέρω σχολιασμός. Σε μια εποχή πλήρους ξεφτίλας, για τους "δημοσιογράφους" που τα παίρνουν, για τις Τατιάνες που χοντραίνουν τρώγοντας σουβλάκια την ώρα που σε κάποιες γειτονιές υπάρχει κόσμος που ψάχνει στα σκουπίδια, για εμάς που "ντρεπόμαστε" για την ΕΡΤ αλλά μια έτσι να κάνει και να μη μεταδώσει τσάμπα όλο το Μουντιάλ το καλοκαίρι είμαστε ικανοί να βγούμε στους δρόμους, γι αυτούς που έφυγαν έχοντας συγκαλύψει πλήρως και πολύ καλά όλα αυτά που βλέπουμε από μέρα σε μέρα, γι αυτούς που ήρθαν, που τάχα πέφτουν από τα σύννεφα, για τα περιβαλλοντικά τέλη κυκλοφορίας που φυσικά ανταποδίδονται σε αγορά δέντρων, για τις τροφοβιομηχανίες με τα σάπια σουσάμια, για τον Παπαργυρόπουλο που κλαίγοντας αφαίρεσε τη διπλοχρέωση του ταμπλ ντ' οτ, για τα βράχια στα Τέμπη και τους θαλασσο-παρακαμπτήριους, για την αύξηση κατά 0

ΑΝ ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΤΡΩΜΕ...

Λένε λοιπόν χαρακτηριστικά, "τι είναι οι γιορτές; ένα φαγοπότι και τίποτα άλλο". Ή πάλι "μια απόλαυση μας έχει μείνει μόνο, το φαϊ..." Εγώ φυσικά δεν πρεσβεύω τις παραπάνω απόψεις - τουλάχιστον κατ' αποκλειστικότητα -άλλά για πολλές ελληνικές "επιχειρήσεις" που δραστηριοποιούνται στο χώρο της εστίασης, νόμος δεν είναι "το δίκιο του Λαμπράκη" ( θεός σχωρέστον κι αυτόν, προβλέπω το Μέγαρο Μουσικής να καταλήγει σαν την υπερχρεωμένη Εθνική Λυρική Σκηνή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου), αλλά νόμος είναι το "εκατομμύρια μύγες σε όλο τον κόσμο δεν κάνουν λάθος, φάτε κι εσείς σκ..." Υπάρχει λοιπόν ένας φορέας ελέγχου τροφίμων, ο γνωστός ΕΦΕΤ, που κατά καιρούς κάνει εντατικούς ελέγχους και βγάζει στη "σέντρα" πολλές "καθωσπρέπει" επιχειρήσεις για πάρα πολλές παρανομίες, ανατριχιαστικές, πολλές φορές, σύμφωνα με όσα διαβάζω στη σελίδα του. Στην ιστοσελίδα λοιπόν http://www.efet.gr/ καλό θα είναι να ανατρέξουμε όλοι και ν

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ KADETT ΤΟΥ 85

Κυριακές του 84-85. Στην Ακαδημίας. Παρκάραμε το Kadett της ΣΕΚΑΠ δεξιά-αριστερά σε κανα πεζοδρόμιο, και παίρναμε σβάρνα τις βιτρίνες με τα αντρικά. Πριν φτάσουμε, το κασετόφωνο έπαιζε συνέχεια εδώ και μέρες την ίδια κασέτα : "Έξοδος Κινδύνου" του Γιάννη Σπανού. Μου είχε κολλήσει ένα τραγούδι που έλεγε η Πρωτοψάλτη. Υπήρχε κι ένα άλλο για Κυριακές, "Ο έρωτας της Κυριακής" με το Διονύση Θεοδόση, αλλά δεν ξέρω, το άλλο μου πήγαινε πιο καλά. Μου άρεσε το μπάσο στην αρχή και το τριημιτόνιο, που ανήκε στις αρμονίες που τότε σκάλιζα στο Ωδείο. Ούτε κατάλαβα ποτέ γιατί ο μπαμπάς, με τη σχεδόν μηδενική - φωνητικά, αλλά όχι ακουστικά- σχέση που είχε με τη μουσική, είχε πάει να αγοράσει αυτή την κασσέτα. Σε άλλα της δουλειάς του ναι, ήταν πρωτοπόρος. Ακόμα και σε αυτό που κάναμε εκείνη την ώρα : είχε βρει από τότε αυτό που χρόνια μετά (σήμερα) σε μια ραδιοφωνική διαφήμιση εμπορικού κέντρου λένε "window shopping". Άλλοτε έβριζε τον υπεύθυνο διαφημιστικού της εταιρία

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΖΑΝΕΤΗ

Ήθελα από μέρες να γράψω δυό λόγια για έναν πραγματικά πολύ μεγάλο λαϊκό ερμηνευτή της δεκαετίας του '60, τον Πάνο Τζανετή, που έφυγε από κοντά μας στις 22 του περασμένου Νοέμβρη. Ο Πάνος Τζανετής έγινε πασίγνωστος κυρίως από την ερμηνεία του στο τραγούδι του Γ. Ζαμπέτα "Χάθηκες", ή "Δεν έχει δρόμο να διαβώ", όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι, αλλά ωστόσο ερμήνευσε πληθώρα άλλων μεγάλων λαίκών επιτυχιών όπως τα "Τι σού' κανα και μ' εγκατέλειψες", "Ποιός δρόμος είναι ανοιχτός", "Με το Βοριά", "Κράτα μου σφιχτά το χέρι", "Πόνο τον πόνο τα σκαλιά", "Πέρα από τη θάλασσα", "Θα τραγουδήσω για σένα" , "Μέσα στο γλυκοχάραμα" και πλήθος άλλων. Εμφανίστηκε σε πλήθος ελληνικών ταινιών της εποχής, ενώ σε κάποιες συμμετείχε και ως ηθοποιός, αποκτώντας φήμη και για τη γοητεία του, εκτός από τη φωνή του. Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν ως οδηγός ταξί και ζούσε στη Χαλκίδα. Μάλιστα, μια χαρακτ

ΚΡΑΤΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Εικόνα
Έχω κρατικό αυτοκίνητο και είμαι μάγκας. Παρκάρω πάνω σε γωνίες, σε ράμπες ΑΜΕΑ, όπου νά'ναι. Έτσι κι αλλιώς, και κλήση να φάω από το κράτος, μήπως θα την πληρώσω; Αφού εγώ είμαι το κράτος... Για να δούμε κύριοι, που είσαστε και φανατικοί με το διαδίκτυο, πόσο γρήγορα θα βρείτε αυτή τη φωτογραφία που τράβηξα Παρασκευή πρωί στην Αθήνα. Όπως βλέπετε, δεν μουτζουρώνω τον αριθμό κυκλοφορίας. Και περιμένω τα αντανακλαστικά σας...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...

Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια. Έχει σημαδέψει τη ζωή μου από το Γυμνάσιο, αλλά κυρίως από το 96 που μπήκα κι εγώ στον κόσμο των 2 τροχών... Για τον Κωνσταντίνο που έφευγε ένα χρόνο πριν, και για όλους εμάς που κρατάμε τιμόνι χωρίς κόρνα στη μέση, τα "Περαστικά" από τους Τερμίτες του '86. Προσοχή παιδιά, γιορτές έρχονται. Προσέχετε και για εσάς και για τους άλλους...