2π, όπου π = 3.1415... = ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ...

ΤΡΕΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΕΠΑΘΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΣΟΥ ! Αλήθεια, το θυμάστε αυτό το παλιό ανέκδοτο; Ήταν η εξόχως ακραία, σε σχέση με τους υπόλοιπους, αντίδραση ενός Πόντιου (τι να κάνουμε, αυτούς είχαμε βρει τότε για να γράφουμε πάνω τους αυτά τα ανέκδοτα) , όταν η Μεταπολίτευση είχε "δώσει τη Χούντα στο λαό", και πέρναγαν ένας-ένας οι πολίτες από το Σύνταγμα προτείνοντας τιμωρίες... Αυτά βέβαια, κατά το σενάριο του ανέκδοτου. Κάπως έτσι όμως θα πρέπει να αισθάνθηκε και ο "πολύς" πρώην γαλατάϊϊϊϊϊς κύριος Δασκαλόπουλος... Αφού πρώτα "παντελόνιασε" πουλώντας την ιστορική βιομηχανία του πατέρα του, που μοίραζε το γάλα με το ποδήλατο, στο μεγιστάνα (άλλη μεγάλη ελπίδα του έθνους) κ. Βγενόπουλο, άρχιζε να το παίζει πρόεδρος των βιομηχάνων ( χωρίς βιομηχανία, πως λέμε Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου), να προβληματίζεται για τα κλειστά επαγγέλματα, για τις ελάχιστες αμοιβές, για το 13ο και 14ο μισθό, για τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζόμενων μπροστά στην κρίση, κλπ. Κι ...

Πριν δύο μέρες, στις 17 του μήνα, έφυγε από κοντά μας ένας πραγματικά εξαιρετικός δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, ο Γιάννης Σταματίου, που μέχρι το τέλος της ζωής του έμεινε γνωστός από το ψευδώνυμο "Σπόρος", που του είχαν κολλήσει από τα νιάτα του οι συνάδελφοί του που είχαν εντυπωσιαστεί από τη δεξιοτεχνία του. Άνθρωπος με εξαίρετο ήθος, και φυσικά πολύ λίγο προβεβλημένος από τα μέσα ενημέρωσης, τον άκουγα για καιρό στις εκπομπές του Πάρη Μήτσου στον 902 ("Τραγούδια και άσματα"), μια εκπομπή που μέχρι και σήμερα προβάλλει το παλιό, καλό λαϊκό τραγούδι και τους δημιουργούς του. Αναζητώντας το εντυπωσιακό "Μπουζούκι και ουίσκι" , οφείλω να πώ ότι πλέον στο διαδίκτυο υπάρχει και σε γρηγορότερες εκτελέσεις, και μάλιστα ακόμα κι από πολύ νέα και ταλαντούχα παιδιά. Πολύ παρήγορο και ενθαρρυντικό αυτό το γεγονός. Εγώ όμως διάλεξα όμως να ακούσετε τον ήχο από τον ίδιο τον δημιουργό, το Γιάννη δηλαδή, μαζί με πάρα πολύ φωτογραφικό υλικό από την καρριέρα που έκανε γι...

Του μπαμπά αυτή η φράση... Αληθινή, βέβαια, όχι "που λέει ο λόγος". Τα "που λέει ο λόγος" τα ανακαλύψαμε εμείς, μετά. Συνήθως σε ότι σου έλεγαν οι παλιοί υπήρχε αλήθεια και μόνο αλήθεια. Και με ένα αβγό, που έτυχε να βρισκόταν κατά τύχη περισσευούμενο στο σπίτι, ξεκινούσε ολόκληρη μάζωξη, ολόκληρο συμπόσιο ανθρώπινης επαφης... Με το τίποτα. Με τρια-τέσσερα δάχτυλα "λαθραίο" βερμούτ, κανα κρυμμένο αμερικάνικο τσιγάρο... Με πράγματα ασήμαντα για το σήμερα. Ίσως τόσο ασήμαντα όσο τα υλικά με τα οποία φτιάχτηκαν αυτά τα αξιοπρεπέστατα, για μένα, χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα οποία στολίζουν ακόμα το σταθμό του μετρό Χαλανδρίου. Έργα κάποιων μαθητών δημόσιων σχολείων της περιοχής, φτιαγμένα από καθημερινά κατάλοιπα του καταναλωτικού πολιτισμού μας, απεικόνισαν ίσως με τον καλύτερο τρόπο το νόημα των φετινών γιορτών. "Γιορτάζουμε, αλλά δε μοιράζουμε..." θα έλεγε κανείς. Συνειδητοποιώντας όλοι μας τις επιπλέον δυσκολίες που ήρθαν στο δρόμο μας ξαφνικά, σ...