ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...





Σχόλια

Ο χρήστης antonis_x είπε…
Έτσι, έτσι...

γιατί η καλή μουσική πρέπει να αναγνωερίζεται... ο κάματος του καλλιτέχνη και λοιπά...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ασε κουμπάρε ,που να στα λέω. Μια και περί τέχνης ο λόγος...
Πήγαμε χθες βράδυ στο απο μηχανής θέατρο, στην πειραματική σκηνή του εθνικού. Επαιζε μια θεατρική ομάδα : "η ομάδα των πέντε"(να'χουμε-κάτι-να-κάνουμε-εμεις-οι-γυναίκες-να-μη-μας-λένε-και-άνεργες-ολο-και-καμποση-υστερική-μαλακία-θα-βγάλουμε-από-μέσα-μας-και-θα-υποφέρει-κάποιος-λιγότερο-για-λιγο)
ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΛΑΚΙΑ!!! κατ'εμέ βέβαια (άν μπορεί να χαρακτηριστεί υποκειμενικός βέβαια κάποιος που δυσανασχετεί με την εξιστόρηση της αποστασίας από τον Κοκό και το Μητσοτάκη μπορεί να χαρακτηριστώ και εγώ). Λιγα λόγια για το έργο : 5 μαλακισμένα κοριτσόπουλα μεγάλωναν σε μία οικογένεια μονογονεϊκή (sic). Τα'χε τινάξει η μάνα τους και ο πατέρας τους βιάστηκε να τις παντρέψει. ΠΡΩΤΗ ΠΛΑΝΗ=πως η μεθόδευση του σοσιαλιστικού ρεαλισμού κάνει την εξαίρεση καθεστώς καταπίεσης, αφού είναι γνωστό της πάσοι ότι η μεγαλύτερη ΤΣΑΤΣΑ της ελληνικής κοινωνίας είναι η μάνα του κοριτσιού. (βέβαια ποτέ δεν θα ακούσεις από την εν λόγω ύποπτη να λέει: κάτσε του, είναι "καλό παιδί" και θα σε αποκαταστήσει, αλλά ούτε και ο Μητσοτάκης είπε: φάτε τον Μπακογιάννη για μπας και κερδίσουμε τις εκλογές).
ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ακολούθησε μία σειρά από σκετσάκια του στύλ :αχ-μωρέ-Ρίτα-από-σένα-εγώ-περίμενα- πολλά-πώς-κακοπέσαμε-εμείς-οι-γυναίκες-μας-έκαναν-άλλες-από-αυτό-πού-μακάρι-να-ξέραμε-και-εμείς-τι-θέλαμε.
Λες και η αλλοτρίωση στη συγχρονη κοινωνία είναι προϊόν συνωμοσίας που πλήττει μόνο τις γυναίκες.Για τα θύματα που ζούν επτά χρόνια λιγότερο (ίσως επείδή αυτοί έγιναν αυτό που πάντα ήθελαν:μακαρίτες) ούτε κουβέντα, στο κάτω-κάτω αντιμετωπίζονται (και στο εργο αυτό) λίγο-πολύ σαν βομβιστές αυτόχειρες. Το έργο κύλισε για 80'
με πέντε (εν δυνάμει μητέρες) γυναίκες μέσα σε πειραματικές μορφές (ξέρετε εσείς οι κουλτουριαραίοι,που λέει και ο Λιακόπουλος). Το ηθικό δίδαγμα του έργου : "Οι Πριγκήπισες που..." = του τρελλού λέγε του πάντοτε "ναι" ιδιαίτερα όταν το δεξιό και το αριστερό τμήμα του εγκεφάλου του δημιουργεί αυτό που μια μικροβιολογική εξέταση μπορεί να ονομάσει τέχνη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μία από τις ηθοποιούς που διδάσκει στην Ολίνα θεατρικό παιχνίδι, μας είχε πεί σε ανύποπτο χρόνο ότι ο τίτλος του έργου και το σενάριο το είχε εμπνευστεί από την κόρη μου, που έχει μανία να παίζει με πριγκήπισες!!! (Ενα ΑΒΕR ALERT για το μυαλό της σεναριογράφου παρακαλώ, χάθηκε στο Ξυλο(απελέκητο)καστρο). Τι να λέμε δηλαδή εμείς δεν μεγαλώνουμε παιδί αλλά την θηλυκή έκδοση του Ντέμιαν!!! Αυτά, της Δώρας της άρεσε, το έργο είχε ελεύθερη είσοδο, κάτσαμε κοντά στο αιρ-κοντίσιον, στην επιστροφή από την Ιερά Οδό είδαμε και έναν τραβεστί...(αλλά μπορεί να κάνω και λάθος)
Ο χρήστης Stavros Katsaris είπε…
Καλημέρα!

Πρώτη φορά εδώ κι έπεσα πάνω στη μαζόχα!

Αυτό που με αγριεύει είναι άλλο:
δηλαδή μετά τα τραγούδια της κατεβαίνει και στα τραπέζια....μπρρρρρρρ!!!!!!

Καλημέρα!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"