ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ

Ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα, την ώρα που όλοι ετοιμαζόμασταν να γλεντήσουμε χορεύοντας με τα τραγούδια του, τα "Λαδάδικα", τη "Ρόζα", το "Σημάδι" και τόσα άλλα, έφυγε από κοντά μας όπως θα ξέρετε, ο Μάριος Τόκας, ένας Κύπριος συνθέτης που τόσο βαθιά και με τόση ευαισθησία ρίζωσε στα, ταραγμένα ομολογουμένως, μουσικά πράγματα των τελευταίων τριών δεκαετιών της ελληνικής μουσικής. Ένας άνθρωπος που έγινε συνθέτης μόνο και μόνο επειδή άκουσε μια συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη το 67 στην Κύπρο, ενώ στη συνέχεια σαν φαντάρος έζησε τις ταραγμένες περιόδους και τήν τουρκική εισβολή στο νησί του...

Και μια που τελευταία είναι συχνές τέτοιου είδους δημοσιεύσεις από αυτή τη σελίδα, χωρίς να πω πολλά περισσότερα, θυμίζω δυο-τρια από τα λίγότερο γνωστά αλλά εξίσου ευαίσθητα και όμορφα τραγούδια που μας άφησε, όπως το "Φωνάζουν οι γειτόνοι", "Μόνος γυρίζω στη Σαλονίκη", "Σαν τρένα ξεκινάνε", "Απόψε όλα μου τα επιτρέπω", "Ξανά κι όλο ξανά σου τραγουδώ (ο ντελάλης)", "Βίος ανθόσπαρτος", "Τ' αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε", "Κράτα καρδιά μου ενός λεπτού σιγή", "Σήκω να χορέψουμε, κερνάω μοναξιά", "Κι όλο εγώ περίμενα να σ' έφερνε ένα πλοίο (με τον επίσης αξέχαστο Διονύση Θεοδόση)" και βέβαια πολλά περισσότερα που θα τον κρατούν για πάντα ζωντανό κοντά μας...