ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ


Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλους. Όχι βέβαια για τη σημερινή μαύρη επέτειο, αλλά για τις γιορτινές μέρες του Πάσχα που πέρασαν. Σήμερα είναι μια μέρα που πρέπει να μας κάνει να θυμόμαστε, πάνω απ' όλα. Όχι μόνο τους εγκληματίες στρατιωτικούς που, αν και λίγοι από αυτούς είναι πια σήμερα στη ζωή, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, αλλά και όλα εκείνα τα κατάλοιπα (στύλ Μαστοράκη και λοιπών) που εντιμότατοι "ζουν ανάμεσά μας", με μόνο τους όπλο το "τι τα σκαλίζεις τώρα..."
Ας μην ξεχνάμε τον Ωρωπό, τον Παναγούλη, το Μουστακλή, το "καμαράκι", την "αυλή", τη "θεία Μάνου", αλλά και όλους τους ανώνυμους που αγωνίστηκαν γι αυτό το ρημαδιασμένο τόπο αντί να έρθουν "θριαμβευτές" με τα αεροπλάνα, και πλήρωσαν κι ίσως ακόμα πληρώνουν στην καθημερινή τους ζωή...
Ας μάθουμε, και μιλάω για τους νεότερους, γιατί στη Γυάρο δεν πιάνει καράβι, γιατί το πάρκο δίπλα στο μέγαρο μουσικής λέγεται "πάρκο Ελευθερίας", τι θα πει "φάλαγγα", και γιατί το Καραϊσκάκη γέμισε το 74 χωρίς να γίνεται ποδοσφαιρικός αγώνας...
Κι ας μην ξανακούσουμε αμέτοχοι βλακείες (που ακόμα και χτες άκουγα) του στυλ "τουλάχιστον οι Απριλιανοί πέθαναν όλοι στην ψάθα"... Λες και οι βασανισμοί και η στέρηση της ελευθερίας παραγράφονται όταν δε συνοδεύονται από παράνομο πλουτισμό - Χριστέ μου, εκεί φτάσαμε...
Όχι λοιπόν ας μην ξεχνάμε (σαν να δεχόμαστε ότι κάποτε θα γίνει), αλλά ας μην ξεχάσουμε...

Σχόλια

Ο χρήστης antonis_x είπε…
Αληθώς!

Το θέμα είναι ότι ξεχνάμε τα σκηνικά που τελικά έφεραν τον Παπαδόπουλο, Παττακό & Σια στο κατώφλι μας.

Σκηνικά που τα βλέπεις να επαναλαμβάνονται, έστω και τεχνηέντως (θυμάσαι κάποιους φωστήρες που έλεγαν να αναλάβει ο στρατός την καταστολή των διαδηλώσεων του περασμένου Δεκέμβρη, και κανένας δεν γυρνούσε να τους χώσει μια ξανάστροφη;).

Όταν μάλιστα αποκαλύπτεται ότι και ο ίδιος ο "εθνάρχης" αναλογιζόταν την επιβολή ελεγχόμενης δικτατορίας, μπροστά στο ενδεχόμενο να κερδίσει τις εκλογές η Ένωση Κέντρου, καταλαβαίνεις ότι η Δημοκρατία, όπως εννοείται από ορισμένους ιθύνοντες, έχει την έννοια της τσίχλας. Μασιέται, τεντώνεται, συρρικνώνεται και αποβάλλεται κατά το δοκούν.

Όσο πάντως βλέπω τους αλλοτινούς υμνητές του ολοκληρωτισμού να ακκίζονται στα βουλευτικά έδρανα, το ρυμοτομικό χάος και την έλλειψη ελεύθερων χώρων στα μεγάλα αστικά κέντρα, τον επαρχιωτισμό και την άγνοια να βασιλεύουν στις υπηρεσίες του Δημοσίου, τα σκυλάδικα να σκυλεύουν το λαϊκό τραγούδι και το κιτς να κυριαρχεί σε ό,τι έχει να κάνει με τη ζωή μας, θα θυμάμαι πόσο πίσω μας πήγαν αυτά τα 7 χρόνια.
Ο χρήστης ΤΑ ΔΥΟ ΠΙ είπε…
Νομίζω ότι αυτή η περίοδος ίσως ήταν η τελευταία που υπήρξε, ακόμα κι έτσι, ελληνικός στρατός.
Αυτά περι καταστολής τη σήμερον ημέρα ακούγονται τουλάχιστον παραμύθια, όταν το σύστημα της καραβάνας διαλύθηκε εν τη ακμή του πίσω από την καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου και τις οδηγίες για προσγείωση των noratlas στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Η φράση "εδώ είναι στρατός ρε!" ακούγεται όλο και περισσότερο σαν ανέκδοτο στις μέρες μας, όπου τυχαίοι φαντάροι μπορούν να στείλουν με mail τα αμυντικά μας σχέδια στους Τούρκους...
Τέλος πάντων, νομίζω ότι ήταν μια περίοδος που η τέχνη (έντεχνο λαϊκό τραγούδι, θέατρο) γεννούσε διαμάντια αλλά πείναγε, ενώ η ατεχνία (εργολάβοι ξενοδοχείων και πολυκατοικιών) γεννούσαν τέρατα και πλούτιζαν...
Ακόμα και σήμερα βλέπεις ένα στοιχειωμένο κουφάρι κτιρίου σε μια παραλία ελληνικού νησιού, ρωτάς και σου λένε "α, αυτό μην ψάχνεις, έγινε επί χούντας...").
Ευτυχήσαμε βέβαια να περάσουμε στην εποχή της επικοινωνίας, που δε μπορείς έτσι εύκολα να κατέβεις στον ΟΤΕ της Πατησίων και να κόψεις τις τηλεπικοινωνίες όλης της Αθήνας, που υπάρχει internet, blogs και διακίνηση ιδεών από κάθε χαραμάδα που μπορείς να φανταστείς (έβλεπα χτες στον Ευαγγελάτο sitew του τύπου thelwsouvlakia.gr), όπου πια "εν κρυπτώ" λειτουργούμε μάλλον εμείς ως άτομα παρά κάποιοι επίδοξοι "απριλιανοί".
Θέλω να πω ότι ίσως πολύ πιο εύκολα σήμερα διοργανώνουμε τα δικά μας "κινήματα Ναυτικού" και τις ζώνες επιρροής μας, παρά μπορεί να πέσουμε από τα σύννεφα ακούγοντας πρωί-πρωί το "περνάει ο στρατός"...
Η εποχή της επικοινωνίας έχει ήδη στήσει τις κάμερες πριν από τα γεγονότα...
Γι αυτό και η αίσθηση της μάνας μου (και άλλων) "όταν ξύπνησα και άκουσα χούντα, πάγωσα..." μάλλον θα μας ακούγεται σαν παραμύθι...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"