ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2011 (+ η συναρπαστική συνέχεια)

Να λοιπόν πάλι μια ανάρτησή μου έπειτα από πολύ καιρό (και όχι "μετά πολύ καιρό").

Σύμφωνα με το βιβλίο "Λάθη στη χρήση της γλώσσας μας" τόμος Β', σελ. 61, το "πριν" συνοδεύεται πάντα από την πρόθεση "από", ενώ το "μετά" από έναρθρο όνομα ή αριθμητικό απόλυτο, χωρίς τίποτα περισσότερο (το "από" περισσεύει). Στην περίπτωση χρήσης άναρθρου, αντικαθιστούμε το "μετά" με το "ύστερα" ή το "έπειτα".
Να εξηγήσω :

"Μετά από το Πάσχα" είναι λάθος, το σωστό είναι "Μετά το Πάσχα".
"Πριν το χάραμα", "πριν λίγο", "πριν χρόνια" είναι λάθος, τα σωστά είναι "Πριν από το χάραμα", "πριν από χρόνια", "πριν από λίγο".
"Μετά άκαρπες διαπραγματεύσεις" γίνεται "Ύστερα (ή έπειτα) από άκαρπες διαπραγματεύσεις", "μετά πολύ καιρό" γίνεται όπως το διαβάσατε παραπάνω, ενώ για "ιστορικούς λόγους" διατηρούνται τα καθαρευουσιάνικα "Μετά Χριστόν", "μετά θάνατον", χωρίς να γίνουν δημοτικίστικα "μετά Χριστό", "μετά θάνατο".
Σε μία και ειδική περίπτωση χρήσης αντωνυμίας, μπορούμε να πούμε "μετά από σας" και όχι φυσικά "μετά εσάς", αν και υπάρχει και το πιο εύηχο "έπειτα, ύστερα από σας".

Κλείνω εδώ ένα σύντομο γλωσσικό σχόλιο στο πλαίσιο (και όχι στα πλαίσια) της αναζήτησης διάφορων νέων θεμάτων για το blog.

Μαζί με την έναρξη των περισσότερων τηλεοπτικών εκπομπών, των σχολείων (εννοώ μετά από τις καταλήψεις), των gala κλπ.κλπ., άντε να ξαναρχίσουμε κι εμείς σιγά-σιγά να τα λέμε. Αργήσαμε λίγο, και ως εκ τούτου τα γεγονότα για ακόμα μια φορά μας έχουν προλάβει, έτσι;
Υγεία υπάρχει, δουλειά - ευτυχώς- υπάρχει, ακριβώς στο ήμισυ των αποδοχών της προηγούμενης ανάρτησης του Μαϊου (έλα, δε θέλω μιζέριες, άλλοι τι να πούνε, "δε λες που έχεις δουλειά, θες και να πληρώνεσαι", ΟΚ), τα γύρω-γύρω (εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά θέματα) νομίζω τα ξέρουμε όλοι μας, δόξα τω Θεώ, πάμε για το Χειμώνα 2011-2012.
(Πώς το είπα έτσι, λες και είμαστε θεατρική παράσταση ή κολεξιόν μόδας...)

Θεατρική παράσταση, είπα; Το αδέρφι ετοιμάζεται για τον "Έναν όμηρο" του Bernard Behan, και η έναρξη στις 18 Νοέμβρη, όπως και το ομώνυμο τραγούδι του Μίκη για εκείνη την παράσταση της δεκαετίας του '60 ("Ήταν 18 Νοέμβρη"). Μάλιστα ο συνθέτης "εφοδίασε" το soundtrack της φετινής παράστασης με δύο ολοκαίνουργια τραγούδια, ανάμεσα στα τόσα διαμάντια που ήδη ξέρουμε.
Η παράσταση "περνάει" από το συμπαθέστατο "Τρένο στο Ρούφ", όπου ήδη φιλοξενείται στην παιδική σκηνή το έργο του Ηλία Μαμαλάκη, όπως επίσης και μια φωτογραφική έκθεση του ιδίου, με φωτογραφίες του από τα ταξίδια του για την εκπομπή "Μπουκιά και συχώριο" και έσοδα προς τους "Γιατρούς χωρίς σύνορα".

Το καλοκαίρι πέρασε παράξενα. Με χαρές και λύπες γεγονότα, με συγγενείς που αναχωρούν για το εξωτερικό, και άλλα τέτοια πολλά εμπριμέ. Σεπτέμβριος και Οκτώβριος ήταν μια συνηθισμένη "ήπια προσαρμογή" (βλέπε "κατρακύλα"), με ανακατεμένα ευχάριστα και δυσάρεστα, και με τη ζωή να συνεχίζεται, ακόμα και σαν σβησμένο χαμόγελο σε ετήσιους καταλόγους ειδών σπιτιού τεσσάρων γραμμάτων (ο νοών νοείτω...).


Ακούμε "Διαβάζεις στην Αγία Γραφή", αφιερωμένο στον αγαπητό Γιώργο Γ., με πολλές ευχές για περαστικά (Γιώργο μου, τι ήθελες από τη μπουάτ να μπλέξεις στα νύχια του ΓΑΠ, τέτοιον καιρό;). Κι αν κάποιος μπορεί να μου εξηγήσει γιατί τα video του youtube δεν έχουν πια την επιλογή "embed" κι έτσι σας ταλαιπωρώ από σελίδα σε σελίδα, ευχαρίστως !

Όλα καλά guys, προχωράμε και βλέπουμε...