O MIKHΣ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ...

Κλείνει η βδομάδα με το τραγικό περιστατικό του θανάτου του Παντελή Παντελίδη σε τροχαίο. Γεγονός λυπηρό, που όλους μας στεναχωρεί. Εδώ όμως δε θα σταθούμε στην αξία του καλλιτέχνη ή της δημιουργίας του, αλλά στα παρελκόμενα που ζήσαμε από τα τηλεοπτικά κανάλια και τους ιστοτόπους.

Ο τίτλος "Ο Μίκης που δε θα γίνει Παντελίδης", όσο κι αν ακούγεται ειρωνικός, αντικατοπτρίζει μιαν αλήθεια. Ποια; Ότι δεν ξέρω αν με το σημερινό επικοινωνιακό μας κατάντημα, ο -απευκτέος, στο μέτρο του δυνατού- θάνατος του σπουδαίου μας μουσικοσυνθέτη, θα μπορούσε να εγείρει παρόμοιο ενδιαφέρον, πράξεις λατρείας, ζωντανές συνδέσεις των καναλιών, χιλιάδες κόσμου στην κηδεία του, χιλιάδες γραφόμενα στους ιστότοπους, χιλιάδες αφημένα λουλούδια, και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις...

Τόσοι και τόσοι άνθρωποι αφήνουν καθημερινά την τελευταία τους πνοή στο δρόμο, αλλά ως Έλληνες, ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι, βρίσκουμε πάντα αυτό που "πουλάει"...

Μια αιτιολόγηση του δυστυχήματος, από την πλευρά του μηχανικού : ναι, μπορεί να έτρεχε, ναι, μπορεί να ήπιε, μπορεί να τον χάιδευε η κοπέλα, ακόμα και για σαμποταρισμένο αυτοκίνητο άκουσα, ακόμα και για το "σύστημα" που τον ήθελε πεθαμένο, ακόμα και για γκάζι που κόλλησε...

Λοπόν παιδια, μια στιγμή ! Εδώ, είναι το στηθαίο της μοιραίας γέφυρας. Ρίξτε μια ματιά.

 Σχεδίαση απαρχαιωμένη, ύψος χαμηλό, κυρτότητα προς το εξωτερικό του δρόμου, μια πραγματική "σφήνα" για το αυτοκίνητο που πέφτει πάνω του πλαγιομετωπικά...

Εδώ είναι ένα σύγχρονο στηθαίο ασφαλείας, τύπου New Jersey. Σχεδιάστηκε σε αυτή την πόλη των ΗΠΑ, μετά από μελέτη χιλιάδων τροχαίων. Είναι κοίλο προς το μέρος του δρόμου, κι έχει ένα ικανό ύψος τέτοιο που δεν επιτρέπει ούτε σε νταλίκα να το υπερσκελίσει και να βρεθεί εκτός καταστρώματος. Το όχημα πάντα επανέρχεται στο ρεύμα του. Ίσως αναποδογυρισμένο, αλλά στο ρεύμα του...Θα το διακρίνετε σε ροδιές που είναι αποτυπωμένες πάνω σε αυτά.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το σημείο που βρήκα, είναι στην Υλίκη, στις πιο δύσκολες ίσως στροφές της Εθνικής Οδού για Λαμία, για να διακρίνουμε τέτοιες ροδιές...

Ας βλέπουμε λοιπόν λογικότερα, πριν να αρχίσουμε τις θεωρίες συνωμοσίας. 

Όχι ότι δεν έφταιξαν κι άλλα, εγώ απλώς λέω τι μπορεί να τον γλύτωνε...Ή, αν θέλετε, τι να προσέχετε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει, σε σημεία που περνάτε καθημερινά.

Και πάμε παρακάτω : ναι, ήταν ο Παντελίδης. Διάσημος, νέος, δημοφιλής στη νεολαία. Αλλά κι εσείς στα κανάλια, μην το παρακάνετε ρε παιδιά... (Θα μου πεις, τί ζητάς τώρα...)

Ο μεγάλος ρεμπέτης μας Γιάννης Παπαϊωάννου (3/8/1972), ο κλασικός συνθέτης και φιλόσοφος Γιάννης Χρήστου (8/1/1970,44), ο Δημήτρης Ζευγάς, τραγουδιστής του Νέου Κύματος (20/1/1980, 34), ο Κώστας Κόλλιας, λαϊκός τραγουδιστής που πρωτοείπε το "Έρωτά μου αγιάτρευτε" (1980, 35), είναι λίγοι μόνο που θυμήθηκα, που άφησαν πρόωρα την τελευταία τους πνοή σε τροχαία...

Ακόμα και ο Αλέξανδρος Παναγούλης, λίγο πιο πάνω από εκεί που αφήνουν λουλούδια οι θαυμαστές του αδικοχαμένου τραγουδιστή, υπήρξε θύμα (περίεργου) τροχαίου, γι αυτό άλλωστε έγινε και η σύνδεση του σταθμού Μετρό με το όνομά του... Κι ίσως να ψάξετε λίγο στο google στο όνομά του, και το "τι και πώς", με την ευκαιρία...

(enet.gr)

Στον ίδιο δρόμο σκοτώθηκαν ο Άρης και η Λίλιαν Βουδούρη, εκδότες εφημερίδων και κληροδότες του ομώνυμου ιδρύματος, με τη διαθήκη τους... Δεν έχει, φυσικά, καμιά σημασία αν σε ένα τροχαίο σκοτώνεται ο Παντελίδης, ο Παναγούλης, ο Παπαϊωάννου, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος,  ο συμπαθής ηθοποιός Πέτρος Λοχαϊτης, ο Τόμας Πρωτόπαππας, ο Γιώργος Κατινάς, ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, ο Γιώργος Ξυλούρης ή ένας οποιοσδήποτε άλλος τυχαίος άνθρωπος. Δανείζομαι τον πολύ εύστοχο τίτλο του Τάκη Πουρναράκη, "Ο θάνατος δε σε ρωτάει αν σε λένε Παντελίδη...".

Προσοχή λοιπόν, για τους οδηγούς στους δρόμους, προσοχή και για τους υπόλοιπους, που διαχειρίζονται τέτοια δυσάρεστα γεγονότα...