2π, όπου π = 3.1415... = ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ...

Άντε, πριν φύγω να περάσω και το mail της Βίκυς, που είχε ένα ανεκδοτάκι που μου άρεσε. Αγγλικό τηλεπαιχνίδι: στον τελικό για τις 200,000 λίρες έχουν φτάσει ένας ιερέας κι ένας Αυστραλός βοσκος. Έχουν απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις και ισοβαθμούν, οπότε ο>παρουσιαστής -προκειμένου να υπάρξει νικητής- υποβάλλει την τελευταία>δοκιμασία: να φτιάξουν ένα ποιηματάκι μέσα σε 5 λεπτά, στο οποίο θα εμπεριέχεται απαραιτήτως η λέξη Timbuktu (αφρικανική πόλη, Μαλί). Οι διαγωνιζόμενοι αποσύρονται και ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση... Μόλις ολοκληρώνονται τα 5 λεπτά, επιστρέφουν. Διαβάζει πρώτος το στιχάκι του ο ιερέας: I was a father all my life have no children, no wife I read the Bible through and through on my way to Timbuktu Χειροκροτήματα, συγχαρητήρια, χαμός... Όλοι πιστεύουν ότι είναι ο τελικός νικητής. Ώσπου, έρχεται η σειρά του βοσκού, ο οποίος διαβάζει το εξής: Tim and I to Brisbane went met three women, cheap-to-rent but they were three and we were two... so, I booked one and Tim b...

Καλημέρα... Η διοίκηση και το προσωπικό της σελίδας ( δηλαδή εγώ) ταξιδεύει τριήμερο εκτός των τειχών. Προβλέπεται να φτάσει μέχρι τα σύνορα. Ατυχώς δεν θα τα περάσει για πάντα... Μέσα σ' αυτή την "τάση φυγής" παρατίθεται (τι άλλο) ένα τραγουδάκι... Πριν ξημερώσει, τους φίλους άφησέ τους στο σταθμό κι όπως το χάραμα ξεχύνεται στους δρόμους λαθρεπιβάτης μπες στην πόλη σ' ένα φορτηγό βρες ένα στέκι απόμερο κι αγνόησέ τους όλους. Σβήσε τα ίχνη, τους άλλους ξέχνα, οχυρώσου λάβε τα μέτρα σου και με προσήλωση αποξενώσου. Στο δρόμο την κοπέλα σου στην τύχη αν συναντήσεις στρίψε γωνία, χάσου, μην την αναγνωρίσεις κρύψε το πρόσωπό σου έξυπνα μ΄ένα καπέλο σε άνθρωπο μην ξαναπείς ποτέ "σε θέλω" Τη γνώμη σου, αν τη θελήσουν, μην τη δώσεις αν μια ιδέα σε αγγίξει, ποτέ σου μην τη λες γύρω σου απόψεις κυκλοφορούν πολλές και πως εσύ υπάρχεις, ποτέ σου μην το δείξεις. Σβήσε τα ίχνη... (Τερμίτες)

Η σελίδα αυτή, στο σχετικά βραχύ χρόνο της ζωής της (άκου διατύπωση...) έχει πλειστάκις (!) αποδείξει, νομίζω, την κοινωνική της ευαισθησία. Στα πλαίσια αυτά, και πάντα θέλοντας να βοηθήσει αυτούς που σύντομα θα κατέβουν στο στίβο της ζωής, διεκδικώντας την επαγγελματική καταξίωση, σας δίνει σήμερα (χωρίς κανένα κουπόνι) το πρώτο και βασικότερο εφόδιο που χρειάζεστε. ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ! Βασιστείτε, λοιπόν στο παρακάτω υπόδειγμα, και οι πόρτες θα ανοίγουν χωρίς να το καταλαβαίνετε, σαν να μην έχουν μεντεσέδες...

Στον κήπο πέρσι τέτοια μέρα είχα στήσει ένα κιόσκι. Είχαμε βάλει το αρνί για ψήσιμο, και δίπλα ένα μικρό barbecue με "πρόσθετα". Είχαμε αποφασίσει να ξαναψήσουμε σπίτι μετά από αρκετά χρόνια. Μαζεύτηκε μεγάλη παρέα, φίλοι, συγγενείς ντόπιοι, συγγενείς αλλοδαποί...Ο καιρός βοήθησε, η μέρα ήταν "Λαμπρή" αλλά και πραγματικά λαμπρή. Το ψήσιμο στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Μετά το φαγητό ακολούθησε η αναπόφευκτη απογευματινή συναυλία. Με το πιάνο, το μπουζούκι και το τραγούδι επί των επάλξεων... Πέρασε ένας χρόνος. Η μάνα μου χτες βράδι δεν πήγε στην Ανάσταση. Δεν ήθελε. Γιατί της αρέσει να κάθεται μετά το "Χριστός Ανέστη" μέχρι το τέλος της λειτουργίας, όπως δυστυχώς και πολλοί από εμάς θα οφείλαμε να κάνουμε. Πήγαινε γιατί ήξερε ότι ένα ακόμα γειτονικό ζευγάρι θα καθόταν παρέα μέχρι το τέλος. Πέρσι τον Αύγουστο ο "ποιητής της γειτονιάς μας" έφυγε... Απλά και ήσυχα, δεκαπέντε μέρες μετά που μου είπε τηλεφωνικά τα "χρόνια πολλά", αργά το βρ...

Απόγευμα Μεγάλης Πέμπτης. Ένα ακόμα "τμήμα" της σαιζόν έχει τελειώσει. Κλείσαμε νωρίτερα το γραφείο. Τη μέρα αυτή πηγαίνουμε για μια αποχαιρετιστήρια "ουζοποσία". Οι συγκυρίες έσπρωξαν τα πράγματα έτσι ώστε να μαζευτούμε, μετά από πρόταση δική μου,στη Ραφήνα, στο "Πανόραμα". Κι αρχίσαμε όλη εκείνη τη φιλοσοφική κουβεντούλα, για μας, για την εταιρία, τα αφεντικά, τα σχέδιά μας (καλά, είχαμε και σε μια γωνιά το μεγάλο φτυάρι του παππού από τον κήπο...). Για το τι περιμένουμε στο μέλλον, πως έχουμε βιώσει το παρελθόν μέχρι εδώ... Βραδιαστήκαμε γλυκά μέσα στην κουβέντα, το ούζο, το τσίπουρο, και φυσικά χωρίς λύσεις για τίποτα...Λύσεις έτσι κι αλλιώς θα συνεχίσουμε να δίνουμε όλη μας τη ζωή. Εκεί, σταματήσαμε λίγο το χρόνο και ξεχαστήκαμε χαζεύοντας τα καράβια...Τους άρεσαν όλα. Και μου άρεσε που περάσαν καλά... Ήταν ΕΝΑ ΓΕΛΑΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ. Καλή Ανάσταση παιδιά, σε όλους... P.S. : Η φράση "ΕΝΑ ΓΕΛΑΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ" ανήκει φυσικά στο Φρέντυ Γερμανό...

Είναι πια 2004. Ολυμπιακή χρονιά. Φαεινή ιδέα για Πάσχα στη Σύρο, νησί που έχω πολλές φορές επισκεφτεί και με μαγεύει πάντα. Το δωματιάκι στο Κίνι, με το χτιστό κρεββάτι, που έμοιαζε παράδεισος στη 01:30 που κατέπλευσα, αλλά ήταν έτσι και το πρωί.Η θέα από το μπαλκονάκι και τα χρώματα από το ηλιοβασίλεμα. Το τραπεζάκι στο "Λιλή", στα στενά της Άνω Σύρας, με την Ερμούπολη "πιάτο" Μεγάλη Παρασκευή...Η εντυπωσιακή εκκλησία του Αγίου Νικολάου στα "Βαπόρια" και ο μοναδικός Επιτάφιος μέσα στα καλντερίμια. Η πλατεία με το εντυπωσιακό πάντα Δημαρχείο, και τους Επιτάφιους να μαζεύονται με τη συνοδεία των φιλαρμονικών... Το εντυπωσιακό εσωτερικό του Δημαρχείου, με τους πίνακες του Μπονσαλέντη και την αίθουσα συμβουλίων που αγναντεύει τη θάλασσα. Το επίσης εντυπωσιακό θέατρο "Απόλλων", μικρογραφία της σκάλας του Μιλάνου, με το θεατρικό μουσείο του τρίου ορόφου. Τα ούζα στο Κίνι, στο τραπεζάκι δίπλα στη θάλασσα. Το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού στις 1...

Χριστούγεννα και Πάσχα είναι οι ειδικές εκείνες ημέρες που βρίσκω καιρό να πλύνω το μηχανάκι...

2003 η χρονιά. Πάσχα στη Χίο. Ο "Αίολος-Κεντέρης" που μας έστησε δυό ώρες στον Πειραιά... Η περιέργεια για το ρουκετοπόλεμο στο Βροντάδο, που τελικά μπορείς να τον δεις σχεδόν όπως τον Εθνικό Κήπο από το Λυκαβηττό. Η διαμονή στα καταπληκτικά Μεστά, που άξιζαν πολύ περισσότερο. Το μεσαιωνικό καστροχώρι με τα καλντερίμια και τις στοές, τα βηματα που αντηχούν, τα ενωμένα σπίτια και τις συνεχόμενες ταράτσες. Το εστιατόριο "Ο Μωριάς εις τα Μεστά" στην πλατεία, απ' όπου έχουν περάσει πλήθος επώνυμοι της υφηλίου. Οι φιγούρες του κυρ-Διονύση κα της κυρα-Πλουμής. Η χωριάτικη σαλάτα με κρίταμο...Οι νηστίσημοι χορτοκεφτέδες της Μεγάλης Παρασκευής. Η περιφορά του επιταφίου στα λαγούμια και τα εγκώμια που αντηχούσαν σε όλο το χωριό. Το δωμάτιο με το παταράκι. Το νοικιασμένο τζιπάκι που αγκομαχούσε στην ανηφόρα για τον Ανάβατο. Το μοναδικό τοπίο του "Μυστρά" του Αιγαίου... Η παραλία "Μαυρα Βόλια", έρημη μέσα στον Απρίλιο αλλά αναδεικνύοντας κι έτσι ακόμα τ...