MY KARPATHOS (III) - Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Το Διαφάνι είναι ένα μέρος που θα μπορούσε να μην ανήκει στην Κάρπαθο. Και το εννοώ, αφενός για τη γραφικότητά του και αφετέρου γιατί για τους κατοίκους του νότιου μέρους του νησιού είναι σαν να μην υπάρχει. Ο δρόμος που το συνδέει είναι ένας χωματόδρομος 18 χιλιομέτρων που διανοίγεται από τότε που οι γιαγιές της Ολύμπου ήταν κοριτσόπουλα. Μέσα στη γκρεμίλα και στον αέρα, στην κορυφογραμμή του βουνού, το φτωχοσκούτερ μου τα χρειάστηκε μέχρι να αντικρύσει από την τελευταία στροφή την Όλυμπο και να μείνουν οι επιβαινοντες με το στόμα ανοιχτό (συγχαρητήρια και στη Michelin για το πίσω λάστιχο...). Στα "συν" του μέρους αυτού είναι ότι έχει λιμάνι στο οποίο μπορείτε να καταλήξετε ή να αναχωρήσετε κατευθείαν με το πλοίο, βλέποντας από την κουπαστή την πρωτεύουσα Πηγάδια, δε χρειάζεται και περισσότερο εξάλλου...

Το Διαφάνι χρησιμοποιείναι από τους νότιους σαν "κέντρο διερχομένων". Με τρια καραβάκια την ημέρα σε πηγαίνουν από τα Πηγάδια εκεί, όπου περιμένουν τουριστικά λεωφορεία για να σε ανεβάσουν εν ριπή οφθαλμού στο παραδοσιακό χωριό από έναν μικρής απόστασης ασφαλτόδρομο. Αυτά με 35 ευρώ το κεφάλι. Εννοείται ότι αν πάτε να νοικιάσετε αυτοκίνητο δε θα πείτε ποτέ ότι σκοπεύετε να πάτε στην Όλυμπο by car, γιατί πιθανώς να σας πάρουν τα κλειδιά πριν ακόμα κάτσετε στη θέση του οδηγού.

Το Διαφάνι αν και φυσικά απομονωμένο δεν σου προσφέρει και λίγα. Εκτός από την ηρεμία και τη χαλαρότητα όλων όσοι σχετίζονται με το θέμα "τουρισμός" στο μέρος αυτό, ανεπανάληπτη είναι η εμπειρία από τις εκδρομούλες που μπορείς να κάνεις με καϊκάκι είτε στις κοντινές παραλίες, είτε ακόμα καλύτερα στο εγκαταλειμμένο νησάκι Σαρία, βόρεια της Καρπάθου.

Την εμπειρία αυτή μας προσέφερε ο κύριος αυτός. Ένας καταπληκτικός άνθρωπος, δάσκαλος σε Δημοτικό σχολείο της Ρόδου το χειμώνα, μας άφησε την καλύτερη ανάμνηση που θα μπορούσαμε να πάρουμε από το νησί. Καπετάνιος, ξεναγός, ηγέτης πεζοπορικού γκρουπ, μάγειρας αυτοσχέδιου γεύματος στην παραλία, μας είπε και μας έδειξε τα πάντα, τόσο που τα 15 ευρώ που κόστισε στο άτομο όλη αυτή η μέρα πραγματικά να ντεπόμαστε να τα δώσουμε. Γιώργο σ' ευχαριστούμε, με τις εικόνες που μας χάρισες θα περάσουμε ένα πολύ καλό χειμώνα... Και επειδή χίλιες λέξεις δεν κάνουν μια εικόνα, να αραδιάσουμε καμμιά δεκαριά χιλάδες λέξεις...Έχουμε και λέμε :

Ο Γιώργος με τη λαγουδέρα στο χέρι και ξεκινάμε...

Στο δρόμο για τη Σαρία

Παρκάρισμα της βάρκας εντός σπηλιάς και μπάνιο...
Πλησιάζοντας στα Παλάτια της Σαρίας με τα κρυστάλλινα νερά. Αν διακρίνετε ένα άσπρο εκκλησάκι ψηλά σε μια κορφή, θυμηθείτε το, θα το δείτε και από κοντα... Ξεκινώντας το μάθημα-ξενάγηση...Στη σύνέχεια πεζοπορία στο φαράγγι προς το εσωτερικό του νησιού, στον αρχαίο οικισμό του Άργους. Εκεί, στάση για φυσικό ντους από τη στέρνα...


Και να που χωρίς να το καταλάβουμε (σχεδόν) φτάσαμε στο απομακρυσμένο ξωκλήσι του Αη-Ζαχαριά (εκείνη η άσπρη κουκκίδα προηγουμένως) με τη μαγευτική θέα που κόβει την ανάσα... Απο κει ο Γιώργος δίνει κάτω παραγγελία να ανάψει η φωτιά...(βλέπετε τι εστί "κάτω")
...και ακολουθεί το ψήσιμο και φυσικά το γεύμα...

Ακολούθησαν κι άλλα, βαρκάδα μέσα από ένα φυσικό λαβύρινθο βράχων, μπάνιο στην Αλιμούντα, ουζάκι στο κατάστρωμα, άνοιγμα του πανιού στην επιστροφή "για πιο ρομαντικά", τι να λέμε, όποιος κάνει ποτέ αυτή την εκδρομούλα θα με θυμηθεί... Η μέρα που έσωσε τις διακοπές μας...