ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ...
Τελευταίος μήνας δουλειάς...
Οι μέρες φεύγουν δύσκολα σπρώχνοντας, και "το πόδι φορές εκαταβούλιαζε μέχρι το γόνατο", που θά' λεγε και ο Ελύτης...
Aναμένω το μήνα (και θεό) Αύγουστο.
Που θα με φέρει πιο κοντά στην ανθρώπινη πλευρά μου...
Μέχρι λοιπόν να έρθουν οι διακοπές πιο κοντά, ακούμε χιουμοριστικό Θέμη Ανδρεάδη από το μακρινό 1977 (δίσκος "Θεμιτά και αθέμιτα"), "Έλα πιο κοντά", σε μουσική και στίχους Νινής Ζαχά.
Και επειδή διακοπές είναι, τουρίστριες και καμάκι έρχονται (για τς λέφθερς μιλάω), και μια που αρχίσαν κι οι εκπτώσεις, στο ένα κάνω δώρο κι άλλο ένα : "Πίτσι-πίτσι", σε μουσική και στίχους Γιάννη Κιουρκτσόγλου από τον ίδιο δίσκο.
Μαζί με το Θέμη τραγουδούν η Αϊντα Μάουρερ και η Χριστίνα Βαρζοπούλου στο πρώτο και δεύτερο τραγούδι αντίστοιχα.
(P.S. : Αλήθεια αδερφέ, θυμάσαι εκείνη την ιστορική κασέτα μάρκας SAKURA (σαν πολεμική τέχνη ακούγεται) που μας είχε γράψει ο Ψυχογιός στη Σπάρτη; Μετά λοιπόν από 32 χρόνια "κατέβασα" τα ωραία αυτά τραγουδάκια, όπως π.χ. "Εδήλωσα τρελός", "Ο ταξιτζής", "Δεσποινίς-δεσποινίς",το country "Μόνο με άφησες μόνο και το "Μην κλαις", αλλά και τα παραπάνω, που απορώ γιατί δε μπήκαν στις επανεκδόσεις του Θέμη που έγιναν τα τελευταία χρόνια...)
Επίσης συγνώμη που δε δουλεύει το εικονικό mini-player του goear, για κάποιο λόγο σήμερα ο κώδικάς του δεν "κολλάει"...
Σχόλια
Θέμης Ανδρεάδης..., πού τον θυμήθηκες, αυτός ακόμα έχει τη γκαλερί στην Ομήρου στη Ν. Σμύρνη.
Θα την κάνετε για κάπου τον Αύγουστο ή ένεκα της "καταστάσεως" θα αράξετε οίκαδε;
(Αλήθεια, ποιά γκεαλερί; μια κοντά στην Παλαιολόγου δεξιά με κορνίζες (νομίζω "Frangelico"); Αν είναι αυτή έχει και υποκατάστημα στα...Γλυκά Νερά!)
Τα τραγούδια αυτά εκτός απο ευρηματικό στίχο είχαν και καταπληκτική μουσική, όπως και ενορχήστρωση, είχαν δηλαδή γενικά μια αλήθεια μέσα τους...
Δυστυχώς στη δεκαετία του 80 το είδος καταπλακώθηκε από τα λαϊκο-ντισκο-ποπ και το "Μπίλλια" από τη Ρόδα-τσάντα και κοπάνα, ενώ στο χιουμοριστικό τομέα ήταν η εποχή του Χάρρυ Κλυνν.
Όλα αυτά έβγαλαν στην άκρη το Θέμη, ο οποίος όπως είχα μάθει, είχε μπλέξει με ναρκωτικά (κάτι μας είπες, στην πλατεία τη δεκαετία του 80 τα πούλαγαν σαν κουλούρια...), και χάρηκα όταν τον είδα (με το μούσι αλλά χωρίς αυτή τη status μαύρη γυαλιστερή χαίτη) πριν λίγα χρόνια στην εκπομπή "Σε χρόνο TV". Σίγουρα είναι άνθρωπος που, ακόμα κι αν δεν θέλει να δώσει άλλα στο τραγούδι, τουλάχιστον έχει μια μεγάλη ιστορία σε αυτό το χώρο...
Και μια που δε μπορώ να κρατηθώ, ας το πω : όταν βλέπω φέτος αυτή την αστεία μουσική που συνοδεύει την καλοκαιρινή περιοδεία του ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ όπου συμμετέχει και ο αδερφός μου, απορώ πως είναι δυνατόν τόσο ικανοί (και φυσικά εντόπιοι) άνθρωποι να παραγκωνίζονται από επιβολές "άνωθεν"...
Αυτά και μέχρι εκεί...
Καλή, πολύ καλή ιδέα να μας θυμίσεις ότι το χιουμοριστικό ελληνικό τραγούδι, δεν σταματά στο "θέλω να δώ τον Πάπα" ή στο "καλέ πατώνεις"!
Δόθηκε και η χαρά στον εκλεκτό Γιάννη Κιουρτσόγλου να σε διαβάσει και να σχολιάσει!
Εύχομαι καλές διακοπές και καλές "υποδοχές"!
http://vinylmaniac.madblog.gr
όπου υπάρχει ξεχωριστή σελίδα για το συγκεκριμένο δίσκο (ή άλμπουμ, όπως λέγαμε παλιά!...)
http://www.greek-fun.com/index.php?showtopic=271850&hl=Θέμης+Ανδρεάδης