ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ
Να λοιπόν που ακόμα ένας μεγάλος όσο και ιδιόρρυθμος έλληνας δημιουργός, μας άφησε ξαφνικά, αναπάντεχα αλλά και "ξεχασμένος"...
Κηδεύτηκε λοιπόν χτες το απόγευμα ο στιχουργός πολλών και πασίγνωστων τραγουδιών, ετερόκλητων, θα έλεγα, μεταξύ τους...Γιατί από τον πασίγνωστο "Βούδα και Κούδα" που χορέψαμε τόσες φορές μέχρι το ειδησεογραφικό "Γεια σου κυρ-Εισαγγελέα", από τα ευαίσθητα "Νιώσε με" και "Με φουρτουνιάζει ο έρωτας" μέχρι το "Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου", το "Ζήλεια μου" της Χάρης Αλεξίου και τα σατιρικά "Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ" και "Κυρ Διευθυντά των δίσκων", από το "Κυκλωπάκι" του Αντρέα Μικρούτσικου μέχρι τα ανατρεπτικά "Μπορεί ν' αλλάξει Κεμάλ" και "Το τρένο φτάνει τελικά στην Κατερίνη", απάντηση στο Νίκο Γκάτσο και στο Μάνο Ελευθερίου, τραγούδια με βαθιά ριζωμένες αλήθειες , όπως το "Οι κυβερνήσεις πέφτουνε", "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια", τραγούδια-κεφάλαια όπως το "Όλα σε θυμίζουν", "Τίποτα δεν πάει χαμένο", ένας ιδιόμορφος κόσμος στίχων απλώθηκε στο χαρτί του και πήρε σάρκα και οστά από μεγάλους έλληνες συνθέτες σαν τον Κουγιουμτζή, το Λοϊζο, το Νικολόπουλο, το φίλο του Πέτρο Βαγιόπουλο, το Νίκο Ξυδάκη...
Κι ίσως ο κοινός παρονομαστής του ποικιλόμορφου αυτού παζλ να ήταν η ίδια η φύση του, ο τρόπος ζωής του, ακόμα κι η χώρα που τον γέννησε...
Αυτή που άλλωστε τόσο πικρόχολα αλλά αληθινά περιέγραψε...
Σχόλια
Απλά ήταν η φύση του, όπως λες, να αναχωρεί, να εξαφανίζεται για ένα διάστημα, και να επανέρχεται ξαφνικά. Οι δικοί του το είχαν συνηθίσει αυτό, λέει.
(2π-ανώνυμος λόγω φραγής)
Συγχαρητήρια σε όλους. Έτσι κι αλλιώς "η εκδίκηση της γυφτιάς" κάποια μέρα, από τίτλος δίσκου, θα γινόταν πραγματικότητα...