ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ, ΔΡΟΣΙΑ, ΠΕΪΝΙΡΛΙ....
Το πεϊνιρλί του Ελευθεριάδη, στη Δροσιά...
Από το 1928, όπως διαπιστώνετε. Σταθερή αξία της ζωής για το οικογενειακό μεσημέρι της Κυριακής. Τα πεύκα, το γαρμπίλι, τα τραπέζια στον κήπο, η μυρωδιά του βούτυρου και του παστουρμά...
Τι να λέμε τώρα, "αι γενεαί πάσαι" έχουν περάσει από εδώ... Και η αξία, αμετάβλητη !
Δροσιά, πεύκα, κι ο Ελευθεριάδης εκεί, πηγαίνοντας για τα 100 του χρόνια...
Από το 1928, όπως διαπιστώνετε. Σταθερή αξία της ζωής για το οικογενειακό μεσημέρι της Κυριακής. Τα πεύκα, το γαρμπίλι, τα τραπέζια στον κήπο, η μυρωδιά του βούτυρου και του παστουρμά...
Τι να λέμε τώρα, "αι γενεαί πάσαι" έχουν περάσει από εδώ... Και η αξία, αμετάβλητη !
Δροσιά, πεύκα, κι ο Ελευθεριάδης εκεί, πηγαίνοντας για τα 100 του χρόνια...
Βαρκούλες...με σουτζούκι για ναύτες !
Ή κλασικό, απλό, σκέτο.
Και με ζαμπόν...
Τραπέζια μέσα στα πεύκα,...
...πατατούλες "χεράτες", και σαλάτα Πολίτικη,
όπως ταιριάζει δίπλα σ' ένα μικρασιάτικο έδεσμα.
Kι ο κήπος, με το "χράτσα-χρούτσα" στο γαρμπίλι...
Ο "Ελευθεριάδης" της Δροσιάς ανήκει στο club "Eρχόμουν από παιδί-φέρνω τα παιδιά μου"... Στο ίδιο απαράλλαχτο στυλ, με τα γκαρσόνια του "τότε", άσπρο πουκάμισο-μαύριο παντελόνι, ρολλάρει γεμάτος τίγκα το μεσημέρι της Κυριακής, δίπλα στα ενοικιαστήρια δεκάδων καταστημάτων...
Γιατί αν περιμένεις να ζήσεις από κάτι, θα πρέπει να το κάνεις καλά...
Σχόλια