ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ...

"Θα ‘ρθούνε πιο ξένοιαστα χρόνια

Κι αλλιώτικοι τρόποι ζωής
Σαν έρθουνε εκείνα τα χρόνια
Δεν ξέρω που θα ‘μαστε εμείς"

Tο Λουκιανό δεν τον αποχαιρετάς με δάκρυα, τον αποχαιρετάς με πάρτι, κι ακόμα, ίσως όπως το ήθελε και ο ίδιος στο τραγούδι του "Κούφια η ώρα" :

"Aν ποτέ πεθάνω αν λέμε, αν

κάψτε ένα πιάνο κι ένα μπουφάν.

Καίτε ένα αμάξι κάθε δειλινό
θέλω και τάξη, θέλω και χαμό.

Δε θέλω φιέστες ούτε φωνές
τρεις μαζορέτες μ’ άσπρες στολές, 
ξανθούλες.

Και κάποια μπάντα στο πουθενά
να παίζει "τα θερινά σινεμά".

Θέλω ένα πάρτι μες στο γκαζόν
κάποια Τετάρτη ίσως μ’ άπειρα γκαρσόν.

Θα `χει ποτά για όλους πιειτε ένα τζιν
δύο βότκες και δε θέλω μαύρα μόρτες

θέλω μπλου-τζιν." 

Tον αποχαιρετάς με σκόρπιες σκέψεις και λέξεις, όπως στο τραγούδι του "Νέα Κυψέλη-Νέα Ορλεάνη", κατά τον τρόπο που έγραφε, όπως λέει λίγες αναρτήσεις πιο κάτω. Πάμε λοιπόν !

Το πιάνο...τα πρώτα "ξεστρατίσματα" από τις νότες του Ωδείου...η Ελένη Κοντίστα, και η Σοφία Γαρουφαλή...η Κωνσταντάρα...το Εθνικό Ωδείο Νέας Σμύρνης...η Νέα Σμύρνη...το πάρτι στη Βουλιαγμένη, στα 14 μου...ο Πύργος της Πλακεντίας...η Αφροδίτη Μάνου, τότε με άσπρα σαμπό, νοσοκομειακά...αυτοί που χόρευαν στα κεραμίδια...τα "Κρυστάλλεια", και το πιάνο μέσα στο γκαράζ...οι έβδομες...η "Χαμηλή Πτήση", με τη μικρή επέρειση(αποτζιατούρα) στο ματζόρε...η δανεική κι αγύριστη κασέτα της κυρίας Ζίνας...τα "Μικροαστικά", σε κασέτα 8-track, στο αυτοκίνητο...το πατάρι του Μεταξουργείου...και  ο πιτσιρικάς που είχε παίξει εκείνο το βράδι το "Τhe crave", από το "1900"...το "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι"...το τραγούδι "ΒΗ-4530"...το "Αχ πατρίδα μου γλυκιά", που το έγραψα από τη Λένα...τα ηλεκτρικά πιάνα Rhodes...η εκπομπή με τον Καλαμίτση και τη μακριά γαϊδούρα...το "17 Amarullidos Street Blues", κι η επικοινωνία με τον αδερφό του, μέσω των χρωμάτων...η Φιλοθέη...η Άννα Βαγενά...η "Αλλαγή κι απάνω τούρλα", που πήγαμε με το μπαμπά, μοναδική φορά μαζί θέατρο...το Άλσος Παγκρατίου, απ' όπου περνάω τα μεσημέρια...τα θερινά σινεμά...το "Κοράλλι", στη Σαρωνίδα...το "Φιλίπ", το "Σινέ Παρί", το "Θησείον"...το ακορντεόν του Αντρέα Τσεκούρα...οι νότες του Γιάννη Τερεζάκη στα πλήκτρα, στο "Ψυχραιμία, παιδιά"...το βινύλιο...το ουϊσκι...οι ποδαρόδρομοι στην Κυψέλη...τα ψηλά της Κυψέλης, ο Άγιος Αθανάσιος...η "μπουάτ" του Γλυνού, στην Πουλχερίας... (πέρασε ένα βράδι - δεν ήμουν...)...ο λόφος του Στρέφη...ο Λυκαβηττός...το Χημείο...η Μαίρη...η Ναυαρίνου...η βιτρίνα του Νάκα, και τα πλήκτρα που ζαχάρωνα...ο πωλητής με τα μακριά μαλλιά...δίπλα, ο "Φαρής" με τα Schimmel...οι παρτιτούρες...τα πιάνα με ουρά...ο Δημητροκάλης...ο γερανός που ανέβαζε το πιάνο από τον κήπο...ο "Μικρός Ήρωας"...ο Πιατάς...η Ακαδήμου...το ΙΚΑ Πειραιώς...το Μεταξουργείο...το ξύλο στους τοίχους...το ημίφως...το "Media Luz"...οι επιγραφές "Νέον"...τα "fucking fifties", εξ' ακοής...οι διασκευές του Πολυμέρη και του Σάμη...ο "Ένας χαρούμενος αλήτης"...το "Πάμε μια βόλτα στο Φαληράκι"..."Το κακάο ψήνεται"...η Ρίτα, που κάποτε της είχα αλλάξει λίγο τα γράμματα...η Βασιλίσσης Σοφίας 100...Οι Απόκριες...τα πάρτι της νονάς μου...το "θυμήσου όπου πας, στιγμές χαράς"...τα "πέντε πράγματα που αγάπησα"...το "θα ζωντανέψω και θα'ρθω"...

Το "Ω Ελλάδα"...εκείνη, που κατέβαινε τα σκαλιά με το θετικό τεστ εγκυμοσύνης...

Το "Ω Ελλάδα, φαρφουρένια ακρογιάλια, χρυσά δειλινά"...εκείνη, που κατέβαινε τα σκαλιά με το θετικό τεστ εγκυμοσύνης...

...

Tο "θα ζωντανέψω και θα'ρθω"...

Tο "θα ζωντανέψω και θα'ρθω"...

...

Οι εποχές που φεύγουν...οι εποχές που έρχονται...

Tο "ακόμα κι αν με στήσουν στο απόσπασμα, θα ζωντανέψω και θα'ρθω"...

...

Οι άνθρωποι που φεύγουν με μιαν άλλη Ελλάδα στο μυαλό τους...

Που τους τη χρωστάμε...Εμείς, που την προλάβαμε...