ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...


Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες, βίρα μάινα
Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές



Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό
Από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
Βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς




Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι, τρελοβάπορο
Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε
Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε




Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
Μπήκαμε μεσ' στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα.


(Οδυσσέας Ελύτης - Δημ. Λάγιος)

7 Ιουνίου 1969. Σαν σήμερα.

Τα καράβι της ζωής μου ξεκινάει...


(P.S. : Προσπαθώ να βάλω και κάποιες εικόνες από το πρωϊ αλλά ο blogger δε θέλει να με βοηθήσει...Αναμείνατε νεώτερη έκδοση του post)


Σχόλια

Ο χρήστης antonis_x είπε…
Καλά τα ξίδια, τρελοβάπορο!
Με πολλή αγάπη.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ι μιλιορι αγκούρι από Νίκο, κρόνια πολλά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"