ΜΑΥΡΟΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΣΗΜΕΡΑ...

... κι η λευτεριά μια χίμαιρα - Ν.Γκάτσος-Στ. Ξαρχάκος-Ν.Δημητράτος από το "Νυν και Αεί"

Πριν από κανα μήνα, πέρασε ο αδερφός μου από το σπίτι. Είχε παράσταση στην παραλία Ωρωπού και με ρώτησε αν ήξερα κάποια διαδρομή να πάει από τη Ραφήνα προς τα εκεί. Μια που ήταν με τη μηχανή, του είπα "Θες να κάνεις μια ωραία διαδρομή να τη φχαριστηθείς;" και του πρότεινα το δρόμο από Μαραθώνα-Γραμματικό-Βαρναβα-Κάλαμο-Αγίους Αποστόλους και κατάληξη στην παραλία Ωρωπού.

"Σου άρεσε η διαδρομή;" "Καταπληκτική", μου είπε, "αφού έλεγα και στα άλλα παιδιά τι ωραία που ήταν".

(για λεπτομέρειες και ιστορικές φωτογραφίες της διαδρομής αυτής δείτε το Google Earth-πριν ανανεωθούν με μαύρες...)

Πάμε παρακάτω ; να λοιπόν που η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Εννοώ ότι θα μπορούσα κανονικά να γράφω τις εντυπώσεις από τις καλοκαιρινές διακοπές μου στην πανέμορφη Σύρο. Να σας μιλάω για την ιστορία της, τα καλοδιατηρημένα νεοκλασσικά αρχοντικά, τις μοναδικής ομορφιάς εκκλησιές της, τους μαρμαροστρωμένους δρόμους της Ερμούπολης, τα ηλιοβασιλέματα από το Κίνι ...

Αλλά βέβαια, όσο και να μη μ' αρέσει, η Αθήνα μας έχει άλλου είδους ηλιοβασιλέμματα, σαν αυτό που τράβηξα από τη βεράντα μου. Γεμάτα αναμνήσεις, που έλεγε και η Μαίρη Λίντα. Γεμάτα άσχημες αναμνήσεις, εφιαλτικά "deja vu" που λένε και οι Γάλλοι, "στο ίδιο έργο θεατές" που λέμε εμείς, και μια διάχυτη διαίσθηση ότι σε αυτή τη ρημάδα χώρα ποτέ δε μπορεί να είσαι σίγουρος ότι "αυτά γίνονταν μια φορά κι ένα καιρό", ή "αυτά δε γίνονται κάθε μέρα". Ή, όπως λέμε εν συντομία, "εδώ είναι Ελλάδα"...

Δε φύτρωσαν ούτε δυο κλαράκια πάνω στις στάχτες της Ηλείας (που βέβαια ήταν μακριά, ήταν δύσκολος ο συντονισμός, έφταιξε ο στρατηγός άνεμος κλπ. κλπ. κλπ.) κι ήρθε η καταστροφή να πλήξει τον κεντρικό νομό του ελληνικού "κράτους", και μάλιστα ακόμα και το δήμο εντός των ορίων του οποίου διαμένει και ο πρωθυπουργεύων... Ναι, μπορεί ο κύριος Στεργίου, ο δήμαρχος (και παλιά κοινοτάρχης) της Πεντέλης να έρχεται πεντέμιση η ώρα το πρωί ακριβώς στα σύνορα του δήμου του, στη "Νταού" Πεντέλης για να σώσει το ιστορικό μοναστήρι του Παντοκράτορα, για να μπορέσει και κάποιο άλλο Πάσχα στο μέλλον ο πρωθυπουργός να ανάψει την αναστάσιμη λαμπάδα του, εκείνος όμως προτίμησε να πάρει ένα ελικόπτερο, να σηκωθεί όσο πιο ψηλά γινόταν για να μη μαυρίσει ο γιακάς από το πουκάμισο, και να καμαρώνει το θέαμα...

Κι από την άλλη μεριά, οι συνήθεις γελοίες προσωπικότητες που εμφανίζονται σε αυτές τις περιπτώσεις : ένας εκπρόσωπος τύπου της Πυροσβεστικής (?), κέρινο ομοίωμα της madame Tissot, που κλείνει το πρόγραμμά του με το γνωστό σουξέ "για την εξέλιξη των πυρκαγιών θα ενημερωθείτε και με νεότερη ανακοίνωση", σαν να σου λέει "βρείτε πόσα ελεφαντάκια θα περάσουν από την οθόνη μέχρι το βράδι για να κερδίσετε το χρυσό παπάρι"...

Λοιπόν να πιάσω πρώτα εσένα δικέ μου. Όταν εμένα μου λένε ότι εκπροσωπείς την Πυροσβεστική, περιμένω να ακούσω απόσταγμα εμπειρίας και όχι μαλακίες. Να μου πεις : αυτή τη στιγμή η έκταση της φωτιάς είναι τόσες χιλιάδες στρέμματα. Έχω τόσα αεροπλάνα, τόσες ώρες ακόμα που μπορούν να πετάξουν, τόσο λοιπόν μπορεί να απλωθεί ή να μειωθεί η έκταση, έχω τόσα στρέμματα δάσους (στο οποίο η ένταση και η ταχύτητα διάδοσης είναι μεγαλύτερη) και τόσα χορτολιβαδικά, τόση έκταση μπορεί να σβήσει το κάθε αεροπλάνο, τόσα το ελικόπτερο άρα μπορώ να περιμένω αυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι τίποτα φιλοσοφίες, απλές διαρέσεις είναι, δε μάθατε στο δημοτικό; ένας μπογιατζής μετράει μια δουλειά, βγάζει τα τετραγωνικά και ξέρει πόσες μέρες θέλει για να τη φέρει σε πέρας, με βάση τους ανθρώπους που έχει και την απόδοσή τους. Εμείς λοιπόν τι κάνουμε; Να σου πώ αμέσως!

• Πρώτον θα κοιτάξουμε να νοικιάσουμε πυροσβεστικά μέσα, φυσικά όπως εσείς οι ίδιοι λέτε σε ακριβότερες τιμές απ' ότι οι άλλες χώρες.

• Δεύτερον, θα ξύσουμε τα αρ...α μας μέχρι να φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο, να φωνάξουμε καμιά δεκαριά αεροπλάνα από ξένες χώρες, για να μπορέσουμε φυσικά στο τέλος της γιορτής να αναφωνήσουμε θριαμβευτικά "Ήταν τέτοια η ένταση των φαινομένων που μόνο με τη συνδρομή επιπλέον δυνάμεων θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε την κατάσβεση". Κι εμείς να ζήσουμε με το παραμυθάκι μας, "καλά που ήρθαν και οι ξένοι" ή αυτά που λέγαμε μερικά χρόνια πριν "αν δεν ερχόταν ο Γάλλος (για συγκεκριμένο πιλότο που βοήθησε κάποιο περασμένο καλοκαίρι) δε θα σβήνονταν ποτέ, οι δικοί μας έριχναν στο γάμο του Καραγκιόζη"... Κι όμως, ξέρετε (και ξέρω, γιατί εκεί μέσα υπηρέτησα), ότι έχουμε τους καλύτερους πιλότους, ξέρετε πολύ καλά ότι πριν μερικά χρόνια πετούσαν canadair πρώτης γενιάς που οι Καναδοί κατασκεύαζαν για ποτάμιες μεταφορές, και με δικές μας "πατέντες" βαφτίστηκαν πυροσβεστικά, τα οποία πήγαιναν για απογείωση και έμεναν ήδη από την τροχιοδρόμηση, και ξέρετε τέλος ότι από όλον αυτό το διαχρονικό γύρο του θανάτου που πραγματοποιούν τα κιτρινοκόκκινα αεροπλάνα για δεκαετίες τώρα, έχουμε χάσει μόνο αυτό στα Στύρα (με δύο χειριστές) δύο χρόνια πριν, και ένα που ήταν σε συντρίμια στην Ελευσίνα, εκεί στο λοφάκι πριν από τα ΤΕΝΕΦ... Τη στιγμή που κάτι μιράζ να πούμε, πέφτουν σα μύγες... Άρα, εν ολίγοις, ξέρετε ότι αυτός που δίνει την εντολή για την απογείωση, ανάλογα με το χρόνο αντίδρασής του, είναι σαν να σβήνει τη μισή φωτιά ή να βάζει ταυτόχρονα άλλες δέκα...

• Και τρίτον, και τελευταίο : εγώ δεν είπα ότι Πυροσβέστης είναι εύκολη δουλειά. Είναι ΝΤΡΟΠΗ όμως να λέτε στον κόσμο "εμείς δε μπαίνουμε εκεί μέσα" και κόφτε το λαιμό σας... Όχι κύριοι, καλύτερα να τους διώξεις, να πάρεις μια μάνικα, να κάνεις δυο βήματα μέσα, να ρίξεις δυο ριπές για το θεαθήναι και να φύγεις. Ο κόσμος τότε θα πει "προσπάθησαν, άλλα τι να έκαναν κι αυτοί". Όταν όμως τον αντιμετωπίζεις έτσι όπως έγραψα παραπάνω, τότε είστε για ΦΤΥΣΙΜΟ... Και δείτε, για να μαθαίνετε, πώς ο συνάδελφός σας από τη Λακωνία έσωσε τα σπίτια ενός ολόκληρου οικισμού, και δηλώνει ότι δεν έχει κάνει καλοκαιρινές διακοπές εδώ και τριάντα χρόνια, για να μάθετε ότι η κάθε δουλειά είνας πάθος και όχι βόλεμα...

Και ας πάμε και παρακάτω τώρα, στα όμορφα... Κύριε κυβερνητικέ εκπρόσωπε (ή μάλλον κύριε εκπρόσωπε της ανυπαρξίας κυβερνησης, γιατί σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις σας λουζόμαστε), είμαι περήφανος για σας. Μετά το "στρατηγό άνεμο" εφηύρατε το "φταίνε τα πεύκα". Ε βέβαια φταίνε, αλλά δεν το είπατε ολόκληρο...

Εγώ, ας πούμε, θα συμπλήρωνα "φταίνε κι αυτά τα γαμημένα τα πεύκα που όλο κάθονται στο ίδιο μέρος. Αν φυτεύαμε τα δάση με δέντρα αυτοκινούμενα που να αντιλαμβάνονταν τον κίνδυνο και να φεύγαν, όπως καταλαβαίνετε δε θα υπήρχε πρόβλημα".

Κάθε φορά με δηλώσεις-καθεδρικό ναό της μαλακίας... Για την άλλη φορά τουλάχιστον έχετε υπόψη σας πως ξέρουμε ότι η έρημος ΔΕΝ καιγεται... Και πραγματικά λυπάμαι που αν και γιος πετυχημένου γελοιογράφου (του Αρχέλαου, για τους παλιούς), αποφασίσατε (ελπίζω μόνο στις δηλώσεις σας...) να κρατήσετε μόνο το πρώτο συνθετικό...

Πάμε τώρα στους δημισιογράφους. Δε λέω, πρόοδος έχει γίνει. Ερωτήσεις του στυλ "Πως αισθάνεστε που καιγόσαστε" σπανίζουν πλέον. Ωστόσο όπως έχετε καταλάβει, ένας τηλεοπτικός παρουσιαστής, όσο περισότερο μένει στον αέρα σε ζωντανή ροή προγράμματος, τόσο περισσότερο γελοίος γίνεται. Εντάξει, εγώ δε λέω να ξέρετε απ' έξω τις περιοχές για να μην πανικοβάλλετε τζάμπα τον κόσμο, αλλά όπως καταλαβαίνετε το να καθόμαστε σαν κοράκια πάνω από τη μικροεστία πότε θα ανάψει ή πάνω από το σπιτάκι πότε θα καεί, το να δείχνουμε το ίδιο πλάνο 42 φορές την ώρα και το να φτιάχνουμε κι εκείνα τα περίφημα καννιβαλικά intro με τις μουσικές-θρίλλερ και τα ουρλιαχτά, απλά αποτελεί ένδειξη ότι τίποτε δεν προχώρησε σ' αυτή τη γαμημένη τηλεόρασή μας, που είναι πιο φρικτή από τα ίδια τα γεγονότα. Και για του λόγου το αληθές δείτε πώς παρουσίασαν οι συνάδελφοί σας στα ξένα κανάλια το θέμα...

Δε μπορώ όμως να μη συγχαρώ το κανάλι ΣΚΑΪ, το οποίο με τα πλάνα από ελικόπτερο ήταν το μόνο από το οποίο μπορούσες να έχεις ακριβή επίγνωση της έκτασης, των απειλούμενων περιοχών και της κατάστασης. Και να, ας πούμε, με αφορμή αυτό, μου ήρθε τώρα για το τέλος να δώσω, με τη μαλακία μου τώρα εγώ λέμε, δυο-τρια απλά μαθήματα συντονισμού κατάσβεσης πυρκαγιας και περαιτέρω ενεργειών, που φυσικά είναι επικαιροποιημένα στο έτος 2009... Λοιπόν :

• έχουμε ένα ελικόπτερο που πετάει και δίνει ζωντανά πλάνα των περιοχών. (Φαντάζομαι υπάρχει και αντίστοιχο "επιτελικό" ελικόπτερο). Άν έχουμε κάποιον που ξέρει από υπολογιστές (όχι βέβαια μόνο να τους ανοίγει και να τους κλείνει) και ανοίξει εκείνη την ώρα το Google Earth (μην ψαρώνετε, οι Αμερικάνοι μας το μοίρασαν δωρεάν για να βρουν τον Μπιν Λάντεν), μπορεί να ξέρει ακριβώς τις περιοχές που καίγονται. Αυτά, ας πούμε, εγώ στο σπίτι μου μπορούσα και τα έκανα. ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ...

• από το πρόγραμμα αυτό (Google) διακρίνονται εμφανώς ποιές περιοχές είναι δάση (έχουν δηλαδή πυκνά δέντρα), ποιες είναι χορτολιβαδικές, ποιές είναι ξανακαμμένες και που υπάρχουν σπίτια. Επίσης διακρίνονται οι δασικοί δρόμοι για την πρόσβαση των οχημάτων. Αυτά, ας πούμε, εγώ στο σπίτι μου μπορούσα και τα έβλεπα. ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ...

• στη συνέχεια, και αφού ξέρω που έχω φωτιά, τι πρέπει να δω; έλα, πες το, στρατηγός είναι... τον άνεμο. Μάλιστα. Ανοίγω λοιπόν απλά ένα meteo, χωρίς να κάνω πρωτόκολλο επίσημης ενημέρωσης με τη Μετεωρολογική Υπηρεσία, και έτσι πολύ απλά βρίσκω τι; από που...ναι...από που φυ... φυτό;... φυ...φυλλοξήρα;... φυσά...φυσάει...μπράααβο! (μιμούμαι διάλογο ταινίας με το Σταυρίδη). Βρίσκω από που φυσάει και πως θα εξελιχθει αυτό κάθε 6 ώρες. Αυτά, ας πούμε, εγώ στο σπίτι μου μπορούσα και τα έβλεπα. ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ...

• Τώρα λοιπόν ξέρω : από πού έρχεται η φωτιά, προς τα που μπορεί να την πάει ο αέρας, πού υπάρχουν σπίτια, ποιές περιοχές έχουν δάσος και θα μεταδώσουν γρήγορα (άρα θέλουν αεροπλάνα, κι όταν λέω αεροπλάνα όχι απαραίτητα για να σβήσουν, ακόμα και για να βρέξουν τα άκαυτα δέντρα που θα βρεθούν στο δρόμο) και ποιές περιοχές έχουν χαμηλή βλάστηση και δασικό δρόμο, απ' όπου μπορώ να στείλω επίγειες δυνάμεις. ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ...

• Όσο η φωτιά είναι μακριά από σπίτια, είναι πολύ απλό να στείλω στα άκρα του οικισμού (αφού εκεί δρόμοι υπάρχουν) μηχανήματα για να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες. Απλή λεπτομέρεια : στην πλευρά από την οποία περιμένω ότι θα έρθει η φωτιά, φυσικά. Αν λοιπόν μιλάω για τη Διώνη, ο άνεμος είναι βόρειος και βλέπω ότι το μέτωπο "με πιάνει", ξέρω ότι θα πάω να κάνω ανάσχεση προς την πλευρά της Καλλιτεχνούπολης. Αφού βέβαια η φωτιά θα έρθει πρώτα στην Καλλιτεχνούπολη, θα φτιάξω και μια ζώνη εκεί, πρώτη, αλλά χωρίς να παραλείψω και την άλλη, ώστε ακόμα κι αν περάσει η φωτιά από τον έναν οικισμό να σταματήσει στον άλλο. Όταν ακούω ρε π...η μου, ότι μια φωτιά ξεκινάει από το Γραμματικό και καταλήγει στην Παλλήνη, τι να πω... Εγώ που μένω στη Ραφήνα, για να πάω στο Γραμματικό βαριέμαι λόγω απόστασης. Από την Παλλήνη δε θα το συζητούσα καν. Φαντάσου λοιπόν για τι αποστάσεις μιλάμε... Φαντάσου πόσοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλη αυτή τη διαδρομή και πως μπορούν να βοηθήσουν, αν ξέρω για την κάθε περιοχή, από πριν, τι πρέπει να κάνω ανάλογα με το από που μου έρχεται η φωτιά... ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ...

• Όταν έρχεται ένα πυροσβεστικό όχημα, όσο θαρραλέο πλήρωμα και να έχει, κάποια στιγμή που το νερό τελειώνει, πρέπει να γεμίσει. Το πυροσβεστικό βέβαια, πρέπει να γεμίσει από ένα κρουνό, όπου υπάρχει νερό με μεγάλη πίεση και σωλήνα μεγάλης διαμέτρου, ώστε να γεμίσει γρήγορα και να ξαναφύγει. Αν λοιπόν πάρω μια βάρκα να βγω στο Αιγαίο, υπάρχουν κάποιοι ειδικοί χάρτες που μου δείχνουν τι φάρους θα δω στο δρόμο, ώστε να μη χάσω την πορεία μου. Ακόμα και στο Γιβραλτάρ να βρεθώ μπορώ να έχω τη ναυτιλία μου. Όταν λοιπόν αντίστοιχα φτιάξω σε έναν οικισμό ένα δίκτυο κρουνών, άσε που πρέπει να εξασφαλίζω ότι συνεχώς θα δουλεύουν, πρέπει να τους καταγράψω και να τους εντάξω σε ένα χάρτη, ώστε όταν έρθει για κατάσβεση το όχημα του δήμου Κάτω Τραχανοπλαγιάς, να ξέρει που θα πάει να γεμίσει. Γιατί φυσικά ένα πυροσβεστικό όχημα δε γεμίζει με το λάστιχο... ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ...

• Και τελευταίο : εντάξει, έγινε ό,τι έγινε. Τι κάνουμε τώρα; Πώς θα ξέρουμε πού ήταν δάσος και που δεν ήταν; Σας έχω λύση και γι αυτό ! Μα βρε μαλάκες, το 2008 εντάξατε στο κτηματολόγιο όλους τους δήμους της Αττικής. Είναι έτσι ή δεν είναι; Άρα λοιπόν, αν πάρω όλες τις ιδιοκτησίες και τις βάλω σε ένα χάρτη, ε, εγώ μετά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κάποιος να καταπατήσει δασική έκταση, πώς μπορεί να αποχαρακτηριστεί ένα δάσος και πώς μπορεί, κατά την προσφιλή έκφραση "στα καμμένα να ξεφυτρώσουν βίλλες"... Άντε και στην Πάρνηθα (που άκουσα ότι χτίζονται) να πω ότι ήταν 2007 και δεν είχατε κτηματολόγιο... Τώρα δεν είναι πιο εύκολο; ΛΕΩ, ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΡΑ... (κι όσον αφορά ΔΕΗ και κ.κ Δημάρχους, να ξέρετε ότι χωρίς ρεύμα και δημοτική παροχή υπηρεσιών, αφού δεν υπάρχουν δημοτικά τέλη, και με τους νόμους να λένε ότι όποιος χτίσει σε δάσος απλά φτιάχνει ένα σπίτι αυτεπάγγελτα κατεδαφιστέο και χωρίς δικαίωμα οποιασδήποτε ένστασης, να ξέρετε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο κάποιος να πετάξει τα λεφτά του εκεί μέσα. Εκτός αν στην πράξη κάποιος από όλους εσάς κάνει τα στραβά μάτια... )
  Αυτά, και εις άλλα με υγεία...
• Λαυρέντης Μαχαιρίτσας "Στα καμμένα" από το "Ρίξε κόκκινο στη νύχτα". Ο φίλος που το ανέβασε στο Youtube γράφει "Ως πότε;" Εγώ τι να πω τώρα...