MY SYROS - SAME AS IT EVER WAS...

Πολλές εικόνες, χιλιάδες λέξεις... Ένα νησί που είναι ωραίο ακριβώς γιατί μένει πάντα ίδιο, κουβαλώντας την ιστορία και την αίγλη του.

Τι μου άρεσε :

• η αρχοντιά και το άρωμα άλλων εποχών, που δεν εγκαταλείπουν ποτέ το νησί.
• η ησυχία και "οικογενειακή ατμόσφαιρα" των καλοκαιρινών διακοπών που μπορείς να εισπράξεις, σ' ένα νησί που είναι σε απόσταση αναπνοής από τη Μύκονο...
• η Ερμούπολη, που πάντα λες από που να την αρχίσεις και που να την τελειώσεις.
• η έκθεση ζωγραφικής "Πορτρέτα της Αγοράς", με καμμιά εικοσαριά πίνακες, αναρτημένους όμως όχι σε κάποια αίθουσα τέχνης αλλά ένας-ένας σε διαφορετικά παλιά καταστήματα...
• η επίσκεψη με σκάφος στην υπέροχη παραλία "Γράμματα" και το σωσίβιο-θαλάσσιο μπαρ του Νίκου, που μας κέρασε ούζο και σαγκρία.
• η θέα από το Σάν Μιχάλη προς τη θαλάσσινή "πλατεία" Σύρου-Άνδρου-Τήνου-Μυκόνου, κατα τις 7 το απόγευμα...
• η εμπορική ζωή της πόλης, κατάλοιπο της ιστορίας της...
• που υπάρχουν λεωφορεία ΚΤΕΛ συχνά και με ευγενέστατους οδηγούς, για να μη σου χρειάζεται αυτοκίνητο σχεδόν πουθενά...
• που κρατούσα στα χέρια μου σχέδια του Τσίλλερ από το 1850, με την υπογραφή του, στο κτίριο του ιστορικού αρχείου...
• οι εκκλησίες της Ερμούπολης, χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις...
• το εστιατόριο "Δυο τζιτζίκια στ' αρμυρίκια" στο Κίνι, που αποδείχτηκε ιδίοις όμμασι πολύ ιδιαίτερο πριν να διαβάσουμε το σχετικό άρθρο στο "Γαστρονόμο".
• οι ξαπλώστρες στο Κίνι, που κοστίζουν όσο αυτά που θα παραγγείλεις. Κάτι σαν θαλασσινό τραπέζι, δηλαδή...
• το Βιομηχανικό Μουσείο, από τα σπάνια στην Ελλάδα...

Τι δεν μου άρεσε (ευτυχώς λίγα πράγματα):

• που έκατσα σε ένα σε ένα μαγαζάκι με βεράντα στην Άνω Σύρα, κι αφού μας έφερε άθλια και πανάκριβα πράγματα, ανακάλυψα ότι ανήκει σε Γερμανίδα, όπως και πολλά σπίτια πια στον οικισμό αυτό...
• που έξω από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Δημαρχείου περίμενα για μισή ώρα μετά από την ώρα που έγραφε ότι ανοίγει (για επίσκεψη κοινού), χωρίς αποτέλεσμα, και έφυγα...
• που αν και υπάρχει απαγόρευση του καπνίσματος σε όλα τα δημόσια κτίρια, στο αίθριο καφέ του Δημαρχείου, που φυσικά είναι και εσωτερικός χώρος, σα να μη συμβαίνει τίποτα...
• που με αφορμή το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου έχουν γραφτεί πολλά συνθήματα στις μαρμάρινες όψεις των δημοσίων κτιρίων. Εντάξει παιδιά, αλλά μιλάμε και για κτίρια 150 ετών...
• που η κίνηση των αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης φαίνεται να υποβαθμίζει σιγά σιγά το χρώμα της, γι αυτό και υπάρχει πρόταση για απαγόρευση της κυκλοφορίας, που εγώ τουλάχιστον τη βρίσκω σωστή...
• που πολλά από τα κτίρια που βρίσκεις σε σχέδια στο ιστορικό αρχείο έχουν υποστεί μετά την κατασκευή τους "τροποποιήσεις", με αποτέλεσμα σήμερα πρακτικά να μη διακρίνονται...