2π, όπου π = 3.1415... = ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ...

...σε δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους από το χώρο του καλλιτεχνικού θεάματος, που έφυγαν το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο Βαγγέλης Λειβαδάς, "εικόνα" των πρώτων προγραμμάτων που μάζευα από θέατρα ("Θεατρικές Επιχειρήσεις Βαγγέλη Λειβαδά"), μεγάλος στυλοβάτης της θεατρικής παραγωγής των τελευταίων δεκαετιών, έφυγε πλήρης ημερών μ' έναν αναπάντεχα άσχημο τρόπο, απανθρακωμένος στο διαμέρισμά του, την εποχή της αναζήτησης "εναλλακτικών τρόπων θέρμανσης", ενώ σοβαρά κινδύνεψε και η σύντροφός του Σμαρούλα Γιούλη. Τον περίεργο αυτό χειμώνα του 2011, που περπατάς στην Αθήνα και σου έρχονται οσμές από τζάκια και ξυλόσομπες, σαν να είσαι σε χωριό του Πηλίου, την εποχή της άρνησης πληρωμής κοινοχρήστων, την εποχή που βαδίζουμε ολοταχώς προς το μαγγάλι της Κατοχής... Ωχ, αυτό δεν έπρεπε να το θυμηθώ - καλή του ώρα εκεί που πάει, αλλά για τον "Βαγγέλα" του Μεταξουργείου, κάποιοι παλιοί λένε διάφορες ιστορίες. Aνεξάρτητα όμως από φήμες ή αλήθειες, ο ε...

Καμαρώστε τον Υπουργό της φωτογραφίας, παρέα με το τσεκούρι του Υπουργείου Υποδομών...Η φωτογραφία από το μακρινό "EΠΕΝίτικο" 85, κάθεται στο στομάχι κάτι μέρες σαν και τούτη. Βέβαια, εδώ είναι Ελλάδα. Δεν ξέρεις πότε θα σε δικαιώσει η ζωή, αλλά δεν είναι και απίθανο, διάολε. Δουλεύοντας στο Χαλάνδρι το 2003, είχα δει το προηγούμενο βράδι εκείνη την καταπληκτική εκπομπή του Κούλογλου, για το Πολυτεχνείο. Και το μεσημέρι της άλλης μέρας, όταν μπήκα σε ένα φαρμακείο απέναντι από το γραφείο, είδα με έκπληξη έναν από τους αφηγητές της εκπομπής αυτής. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτός, άλλωστε στα φαρμακεία ειδικά δεν έχεις και πολλές πιθανότητες να πέσεις έξω αν θυμάσαι ονοματεπώνυμο (δεν έχει σημασία ποιος ήταν). Κι όταν ψέλισα "Μα...εσείς...χτες..." "Μη νομίζεις αγόρι μου ότι έχω ξαναπατήσει εκεί ποτέ", ήταν η αφοπλιστική απάντηση. Στην επόμενη φωτογραφία - piece of my life τώρα, είναι ο κύριος Δημήτρης Παπαχρήστος, που τραγουδάει υπό τη συνοδεία ...

Επιτέλους, βγήκαμε από τη σκοτεινή σπηλιά της ακυβερνησίας, Με 49-μελές υπουτργικό σχήμα (ζωή νά' χει), με κάτι περίεργες συνυπάρξεις, π.χ. Πάγκαλου και "κυρίου τίποτα" στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου, με τον "πρεσβευτή" μας Υπουργό Πολιτισμού να απαντά στην ερώτηση "πώς του φαίνεται η προοπτική επιτυχίας της νέας κυβέρνησης" και να λέει "αμφίβολη", με τη Μπουμπούκα πλέον κυρία Υπουργού, κι άλλα τέτοια πολλά εμπριμέ.Εποχές που δικαιώνεται ο Χάρυ Κλύν για το "Μαλακά, πιο μαλακά" του '84, με εκείνους τους αμίμητους πράσινους δίσκους και τις κόκκινες κασέτες... Ο Χάρυ έφτιαξε ριμέικ του περίφημου τραγουδιού, από το οποίο μόνο ακούγοντας την αρχή ("Περάσαν σχεδόν τριάντα χρόνια..."), καταλαβαίνεις τι θα ακούσεις παρακάτω... Γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τα χειρότερα ΤΩΡΑ έρχονται; Τέλος πάντων, ας το παίξουμε αισιόδοξοι, μια που ένας τραπεζίτης είναι πλέον στο στίβο των σκληρών οικονομικών διαπραγματεύσ...

Το πολιτικό μας σύστημα συνθλίβεται στη γελοιότητά του. Οι τριαντάχρονες πληγές του ανοίγουν απότομα.  Η Ευρώπη δε χρειάζεται πια να κάνει το παραμικρό για να μας γελοιοποιήσει περισσόερο από όσο μπορούμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Το πολιτικό μας σύστημα ψοχορραγεί, σπαρταράει επιθανάτια. Από τις κακοφορμισμένες πληγές του, στους τοίχους πετάγεται πύον και σκατά...

Διαβάζω από το "Δόγμα του Σοκ" της Ναόμι Κλάιν, σελίδα 363 προς 364: "...Στη Νότια Κορέα (σ.σ. μιλάει για το 1997) η υπονόμευση της δημοκρατίας από το ΔΝΤ υπήρξε πολύ πιο απροκάλυπτη. Το τέλος των διαπραγματεύσεων με το Ταμείο συνέπιπτε με τις προγραμματισμένες εκλογές,  ενώ τα προεκλογικά προγράμματα δύο από τους υποψήφιους ήταν αντίθετα προς τις πολιτικές του ΔΝΤ. Σε μια ασυνήθιστα ανοιχτή παρέμβαση στις πολιτικές διαδικασίες ενός ανεξάρτητου έθνους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αρνήθηκε να αποδεσμεύσει τα χρήματα μέχρι οι τέσσερις κυριότεροι υποψήφιοι να δεσμευτούν ότι, αν νικούσαν, θα ακολουθούσαν τους νέους κανόνες. Χάρη σε αυτόν τον εκβιασμό, το ΔΝΤ θριάμβευσε : Και οι τέσσερις υποψήφιοι δήλωσαν γρατώς ότι θα υποστήριζαν τα μέτρα του..." Είναι να μην πετύχει η συνταγή, μετά σου τη ζητάνε όλες οι γειτόνισσες...(Δεν πιστεύω να σας θυμίζει κάτι, ε;)

Πήγα κι εγώ να γράψω ένα post, ευελπιστώντας ότι επόμενος πρωθυπουργός (μας ;) θα είναι ο "πολύς" Λουκάς Παπαδήμος. Δευτέρα απόγευμα, με ένα σωρό καραγκιοζιλίκια να έχουν λάβει μέρος όλο το Παρασκευο-Σαββατο-Κύριακο, με τον πρώην ( ; - αφού ακόμα δεν έχουμε καινούργιο) πρωθυπουργό μας να κάνει αυτή την ώρα γυμναστική στη "Μεγάλη Βρετανία", (γιατί φυσικά πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι) και μια ολόκληρη χώρα να αναρρωτιέται τι της ξημερώνει... Άνθρωπος των τραπεζών ο λεγάμενος, ήδη φορτωμένος με πολλές περγαμηνές όσον αφορά την όλη διαδικασία που μας έφερε μέχρι εδώ (π.χ. στοιχεία για ένταξη στο ευρώ), πολέμιος στο κούρεμα άνω του 21%, γιατί λέει, ή μάλλον έλεγε, ότι δε θα το αντέξει η οικονομία μας, κινείται μεταξύ ΗΠΑ-Φρανκφούρτης και δε συμμαζεύεται, και ζήτησε να είναι (αν δεχτεί) πρωθυπουργός με "λυμένα" χέρια για τη λήψη αποφάσεων, και όχι "ανδρείκελο", κι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται... Χαρούμενα μαντάτα, έτσι; ...

Τραγικές στιγμές... Δεν ξέρω αν είμαστε στο "παρα πέντε", στο "παρά ένα", στο "και πέντε", στο διάολο ή όπου αλλού, δεμ ξέρω αν κυβερνάνε τα ανδρείκελα, τα συμφέροντα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, η Goldman Sachs και ο οίκος Fitch, αλλά αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες δεν είχε, πραγματικά, προηγούμενο... Τι να πρωτοθυμηθώ;  "Μια κότα Καϊλή, μια όμορφη πουλάδα" , που έλεγε και ο Γούναρης τη Βασούλα να στηρίζει και να ξανακλαίει,  την Κατσέλη να στηρίζει και να την ξαναπαίρνουν στη δουλειά, τα υπόλοιπα προβατάκια να χειροκροτούν την εμπιστοσύνη τους σ' έναν Πρωθυπουργό που ψήφισαν να...παραιτηθεί !  τη μπάλα "έξω από τον κ... μας κι όπου θέλει ας πάει"... τον αγωνισταρά Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δέχεται καθημερινές επισκέψεις από όλους αυτούς τους τσαρλατάνους μέχρι να αναφωνήσει σήμερα το επικό "Είπατε αυτό που ήθελα να ακούσω !" (και γιατί δεν το έλεγες μόνος σου, Μεγάλε; Έχουν άδικο όσοι σε αποκαλούν με το ...

Η σελίδα, έστω και την ύστατη στιγμή, θα ήθελε να προτείνει τη λύση στα αδιέξοδα. Τον κοινής αποδοχής εκείνο άνθρωπο, που αν ΤΩΡΑ ηγηθεί σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, είναι βέβαιο ότι οι κερδοσκόποι δανειστές μας θα τα χάσουν όλα, το χρέος μας θα σβηστεί, και θα ζήσουμε επιτέλους σαν άνθρωποι... Ας συναισθανθούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το βάρος των περιστάσεων, κι ας προστρέξουμε κοντά του... ( η σημερινή ανάρτηση, εκτός των άλλων, αποτελεί μια τελική δοκιμή λειτουργίας των τελευταίων ρυθμίσεων του blog )