ΘΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙΣ ΡΕ Η ΘΑ ΠΑΡΩ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ;

Τραγικές στιγμές...
Δεν ξέρω αν είμαστε στο "παρα πέντε", στο "παρά ένα", στο "και πέντε", στο διάολο ή όπου αλλού, δεμ ξέρω αν κυβερνάνε τα ανδρείκελα, τα συμφέροντα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, η Goldman Sachs και ο οίκος Fitch, αλλά αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες δεν είχε, πραγματικά, προηγούμενο...
Τι να πρωτοθυμηθώ; 
  • "Μια κότα Καϊλή, μια όμορφη πουλάδα", που έλεγε και ο Γούναρης
  • τη Βασούλα να στηρίζει και να ξανακλαίει, 
  • την Κατσέλη να στηρίζει και να την ξαναπαίρνουν στη δουλειά,
  • τα υπόλοιπα προβατάκια να χειροκροτούν την εμπιστοσύνη τους σ' έναν Πρωθυπουργό που ψήφισαν να...παραιτηθεί ! 
  • τη μπάλα "έξω από τον κ... μας κι όπου θέλει ας πάει"...
  • τον αγωνισταρά Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δέχεται καθημερινές επισκέψεις από όλους αυτούς τους τσαρλατάνους μέχρι να αναφωνήσει σήμερα το επικό "Είπατε αυτό που ήθελα να ακούσω !" (και γιατί δεν το έλεγες μόνος σου, Μεγάλε; Έχουν άδικο όσοι σε αποκαλούν με το όνομα παραδοσιακού επίπλου τραπεζαρίας;...)
  • κάπου πιο πριν μια "απόπειρα" να το παίξουμε Δημοκρατία (λέγε με Δημοψήφισμα) θανούσα εν τη γενέσει της από τους Μερκελο-Σαρκοζίδες (αλήθεια, κύριε γάλε, τον Ιούλιο δεν είχατε πει ότι "αποφασίζουμε για λαούς που δεν μας έχουν εκλέξει, και αυτό δεν ξέρω πόσο δημοκρατικό είναι"; Εσείς δεν τα λέγατε; Βλέπω γίνατε μπαμπάς και τρυφερέψατε...)
  • την κληρονομιά του παππού, εκείνο το ρολογάκι σταματημένο στα σενάρια του 65...
  • τη φράση "Παπανδρέου παπατζή", δημιουργημένη το 1944 μεν,  αλλά να επανέρχεται κολλώντας γάντι....
Τέλος πάντων, πάνε αυτά, περάσανε. Ξημέρωσε συναίνεση και Εθνική Σωτηρία, από ανθρώπους που δεν ξέρουν μάλλον ούτε πού βρίσκεται το ομώνυμο Νοσοκομείο, και τώρα λέει, θα βάλουμε (μου αρέσει το ρήμα, όχι θα "εκλέξουμε") έναν Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής. Να μην ξυνίζει του ενός, να μη βρωμάει του αλλουνού, να μη βαριέται ο ίδιος (τι πήγα και θυμήθηκα ! Ραφήνα !), να ΘΕΛΕΙ και όχι να κλείνει τα τηλέφωνα (βλ. Λ. Παπ.), κι όλα αυτά - φαινομενικά  πλέον - στα χέρια μάλλον του κυρ-Αντώνη Σαμαρά, δι ο και ενθυμήθηκα το τραγουδάκι του Γιάννη Μαρκόπουλου από το "Θεσσαλικό Κύκλο", σε στίχους Κώστα Βίρβου και ερμηνεία Βίκυς Μοσχολιού.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"