ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ NA ANAΦΕΡΘΩ...

...σε δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους από το χώρο του καλλιτεχνικού θεάματος, που έφυγαν το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Ο Βαγγέλης Λειβαδάς, "εικόνα" των πρώτων προγραμμάτων που μάζευα από θέατρα ("Θεατρικές Επιχειρήσεις Βαγγέλη Λειβαδά"), μεγάλος στυλοβάτης της θεατρικής παραγωγής των τελευταίων δεκαετιών, έφυγε πλήρης ημερών μ' έναν αναπάντεχα άσχημο τρόπο, απανθρακωμένος στο διαμέρισμά του, την εποχή της αναζήτησης "εναλλακτικών τρόπων θέρμανσης", ενώ σοβαρά κινδύνεψε και η σύντροφός του Σμαρούλα Γιούλη.

Τον περίεργο αυτό χειμώνα του 2011, που περπατάς στην Αθήνα και σου έρχονται οσμές από τζάκια και ξυλόσομπες, σαν να είσαι σε χωριό του Πηλίου, την εποχή της άρνησης πληρωμής κοινοχρήστων, την εποχή που βαδίζουμε ολοταχώς προς το μαγγάλι της Κατοχής...

Ωχ, αυτό δεν έπρεπε να το θυμηθώ - καλή του ώρα εκεί που πάει, αλλά για τον "Βαγγέλα" του Μεταξουργείου, κάποιοι παλιοί λένε διάφορες ιστορίες. Aνεξάρτητα όμως από φήμες ή αλήθειες, ο εκλιπών νομίζω ότι αποτέλεσε στο χώρο της παραγωγής θεατρικών παραστάσεων κάτι αντίστοιχο του Φίνου, εκσυγχρονίζοντας πολλά αθηναϊκά θέατρα και ανεβάζοντας σε αυτά πληθώρα σπάνιων παραστάσεων.

Από τη μικρή μου αλλά συλλεκτική θεατρική βιβλιοθήκη αναδημοσιεύω μια σελίδα από κάποιο θεατρικό πρόγραμμα , για να διαβάσετε λίγα λόγια για το Βαγγέλη Λειβαδά. 

Η σελίδα είναι από το πρόγραμμα της παράστασης "Η Έκρηξη", Θέατρο Αμιράλ 1987-88, έργο του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου.

Και μακάρι να μπορούσα να σας μεταφέρω μέσα από διάφορα άλλα προγράμματα, φωτογραφίες μόνο και μόνο από τα σκηνικά των παραστάσεων που ανέβαζε, για να δείτε τον επαγγελματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε ο Βαγγέλης Λειβαδάς την υπόθεση θέατρο.

Και μια που μιλήσαμε και για τον κινηματογράφο, ο Ντίνος Κατσουρίδης, από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της "χρυσής" εποχής, "ταυτόσημος" του Θανάση Βέγγου στη μεταγενέστερη εποχή του 70 και του 80, έκανε το τελευταίο πλάνο του στα 84 του, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Κι αν λίγοι από εμάς θα πίστευαν ότι ένα δικό του σενάριο είναι οι ευρηματικές ατάκες του Ζήκου στην ταινία "Της κακομοίρας", ή ότι αυτός ήταν που μας χάρισε το μοναδικό πλάνο του Θανάση στο post που αναφερθήκαμε παλιότερα, και πολλά περισσότερα που διαβάζω από τα 90 λεπτά, ο Ντίνος μας χάρισε πρώτα απ' όλα το ήθος και τη σεμνότητά του, πράγματα που άλλωστε σαν καθρέφτης πέρασαν μέσα στη δουλειά του. Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του θα βρείτε εδώ.