ΣΑ ΔΙΣΚΟΣ ΠΑΛΙΟΣ...

Αφορμή παίρνω από σχετικό σχόλιο στο site του φίλου Αντώνη.
Παρασκευή βραδάκι.
Μετά από μια εξαντλητική βδομάδα βολτάρω στην παλιά μου γειτονιά, τη Νέα Σμύρνη, περιμένοντας να πάω στο προκαθορισμένο ραντεβού για κούρεμα (καλά που παραδώσαμε και βρήκα ευκαιρία). Έχοντας όλα κι όλα είκοσι λεπτά καιρό χώνομαι στο παλιό δισκάδικο του Παναγιώτη του Τσιάπη στην Ομήρου. Λόγος υπάρχει : μου έχουν παραγγείλει την οργάνωση μιας βραδιάς-αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη και πρέπει να ψάξω κάποια τραγούδια μήπως και τα μάθουμε με το συγκροτηματάκι εγκαίρως. Στο μυαλό μου βέβαια Θεοδωράκης, Άξιον Εστί, Ένα το χελιδόνι και λοιπά σχολικά. Τετριμμένα; Ναι.
Κι όμως, πρέπει να υπάρχει κάι κάτι άλλο, λέω μέσα μου, κι αρχίζω να σκαλίζω αγνοώντας τις ερωτήσεις του (πρόθυμου ομολογουμένως) υπαλλήλου. Κάτι μου θυμίζει από τα παλιά το "Θαλασσινό τριφύλλι" του Λίνου Κόκοτου, σε στίχους του μεγάλου ποιητή. Και θυμάμαι ότι ήθελα να πάρω και έναν ακόμα παλιό δίσκο, τις "Ώρες" του ίδιου συνθέτη. Εϊναι θέμα χρόνου να τα βρω.
Το "Θαλασσινό τριφύλλι" το είχαμε και παλιότερα, σε μορφή κασέτας. Ανήκει στη μεγάλη εκείνη οικογένεια κασετών που "σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψαν για χρόνια" στα ντουλαπάκια των εκάστοτε αυτοκινήτων, ζεστάθηκαν, κρύωσαν, παίχτηκαν και ξαναπαίχτηκαν, συντρόφεψαν ατέλειωτες διαδρομές και ταξίδια, και τελικά κατέληξαν να χαθούν, να τις βουτήξουν σε κάποιο συνεργείο ή, το χειρότερο, να μασηθούν ανελέητα από τα ροδάκια του κασετοφώνου και να σιωπήσουν για πάντα. Πληρώνω βιαστικά, σκίζω τις ταινίες όσο προλάβαινα κι αφήνω το CD στο αυτοκίνητο για να το απολαύσω μόλις τελειώσω από τον figaro...
Είναι πια βράδι. Το αυτοκίνητο τριγυρίζει στα περίχωρα της Αττικής ψάχνοντας απεγνωσμένα αλλαγή παραστάσεων. Κι οι παραστάσεις ξεπηδούν ολοένα, ζωντανές, καλοκαιρινές, χρωματιστές, λουσμένες στο φως. Με τη ζεστή φωνή του Μιχάλη Βιολάρη και της Ρένας Κουμιώτη.
Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της
τη Σίκινο την Αμοργό και τ' άλλα τα παιδιά της
Εε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι, γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει; Κι όλοι αποκρίνονται μαζί

Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει , και ζει και ζει, ο βασιλιάς ο ήλιος ζει
.
Έχει φτάσει πια μεσημέρι Κυριακής. Λίγα πράγματα έχω κάνει αυτό το Σαββατοκύριακο. Το πιο σημαντικό, να ακούω ασταμάτητα το δίσκο και να μαζεύω εικόνες.
Σκίζει η πλώρη τα νερά κι αντηχάνε τα βουνά
Ντούκου-ντούκου μηχανάκι, ντούκου το παλιό μεράκι
Τρίτη, Πέμπτη και Σαββάτο μες της θάλασσας τον πάτο
Ποιος θα ρίξει, ποιος θα πάρει τ’ ασημένιο το φεγγάρι

Χάιντε, χάιντε βρε παιδιά, πάμε στην άγια Μαρίνα

Πάμε στην άγια Μαρίνα με την όμορφη μπενζίνα.
ή πάλι
Εκεί στης Ύδρας τ’ ανοιχτά και των Σπετσών
να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο
Μωρέ τού λέω πούν’ το μεσοφόρι σου
έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ’ αγόρι σου

Άιντε μωρό μου, ανέβα και κινήσαμε, πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε
Η καλοκαιρινή διάθεση ανεβαίνει. Η καλή μέρα βοηθάει ολοένα...
Μια φορά στα χίλια χρόνια του πελάγου τα τελώνια
μες στα σκοτεινά τα φύκια, μες τα πράσινα χαλίκια

Το φυτεύουνε και βγαίνει πριν ο ήλιος ανατείλει
Το μαγεύουνε και βγαίνει το θαλασσινό τριφύλλι
Χρώματα του ήλιου και της θάλασσας, φως του Αιγαίου παντού...Θέμα χρόνου να κάτσω και να βγάλω στο πιάνο τα κομμάτια...
Εσείς του κόσμου οι σοφοί, για δώστε απάντηση σωστή
Ποιος έχει το χρυσό κλειδί όπου ανοίγουν οι ουρανοί

Ένα κορί-, ένα κορί- ένα κορίτσι το 'χει
Κι όποιος κι αν το παρακαλεί, όχι του λέει, όχι

Βρε κορίτσι, βρε κορίτσι, μια ζωή την έχουμε
Άνοιξέ μας, άνοιξέ μας, άλλο δεν αντέχουμε
Αφήνω για τελευταίο το μοναδικό "ερημονήσι", που το παραθέτω ολόκληρο.
Ποίημα (και τραγούδι) - σκοπός ζωής...Ό,τι πιο ταιριαστό με την εποχή και τη διάθεση...
Γεια σου Απρίλη, γεια σου Μάρτη
και πικρή Σαρακοστή
βάζω πλώρη και κατάρτι
και γυρεύω ένα νησί
που δεν βρίσκεται στον χάρτη
βάζω πλώρη και κατάρτι

Γεια σας έχθρες, γεια σας μίση
και γινάτι καθενός
άμα βρεις το ερημονήσι
όλα τ' άλλα είναι καπνός

Το κρατάνε στον αέρα
τέσσερα χρυσά πουλιά
δεν γνωρίζεις εκεί πέρα
ούτε κλέφτη ούτε φονιά
ούτε μάνα, ούτε πατέρα
δεν γνωρίζεις εκεί πέρα

Μες της ερημιάς τ' αγέρι
όλα αλλάζουνε με μιας
πιάνεις του Θεού το χέρι
και στα κύματα ακουμπάς
σαν το άγριο περιστέρι
πιάνεις του Θεού το χέρι
Γεια σας έχθρες, γεια σας μίση
και γινάτι καθενός
άμα βρεις το ερημονήσι
όλα τ' άλλα είναι καπνός.
Έτσι είναι, φιλαράκια. Άμα βρεις το ερημονήσι...

Σχόλια

Ο χρήστης antonis_x είπε…
Όλο βολτίτσες μου είσαι... ρομαντικό μου αγόρι...

Πότε θα βρεθούμε για καμιά πενιά ρε; Να κατέβει και ο Σερραίος...

Ποιο δισκάδικο λες; αυτό που είναι απέναντι από το LaSiDo;
Αν λες αυτό, τότε έχει την καλύτερη βιτρίνα που έχω δει. Ενημερωμένη, με άποψη και για όλα τα γούστα.
Ο χρήστης ΤΑ ΔΥΟ ΠΙ είπε…
Νομίζω ότι αυτό το (μετροπολιζέ)δισκάδικο λέγεται LaSiDo, και είναι όπως πάει η Ομήρου (μονόδρομος) αριστερά, δίπλα στο στενάκι Τροίας. Εσύ πρέπει να λες το Record House, επίσης ιστορικό δισκάδικο κοντά στην Παλαιολόγου κα δεξιά. Μετά βιας τα θυμάμαι, αλλά μάλλον έτσι πρέπει να είναι.

- Ναι, προσπαθώ όταν δεν είμαι καθηλωμένος στο μελετητικό καροτσάκι να κινούμαι...

- Πενιές εν Αθήναις προς το Πάσχα και εν Σέρραις αμέσως μετά, το τετραήμερο της Πρωτομαγιάς (του Θωμά).
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
test 1,2,1,1 test,test 1,1,2,...
Ο χρήστης anarchitect είπε…
Φανταστικό το παραπάνω comment...
Τίποτε άλλο.
Καλή νύχτα...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ή τρία βράδια με τη μπαταρία της κουζίνας μου...

AX ! ΛΑΔΟΚΑΜΠΕ ! ...

ΤΟ ΡΗΜΑ "ΠΑΡΑΔΙΔΩ"