2π, όπου π = 3.1415... = ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ...

Κι εδώ που λέμε κι από το βράδι. Λίγο πριν κοιμηθώ, ο Θεός μ' έσπρωξε να περάσω από το κρατικό κανάλι. Κι είδα κάτι σαν αφιέρωμα στο Μίκη, με πλάνα που σίγουρα δεν είχαν ξαναπαιχθεί ποτέ στην τηλεόραση ή τουλάχιστον εγώ, αν και ρέκτης του είδους, δεν τα είχα ξαναδει. Και για ακόμα μια φορά το συμπέρασμα ήταν το ίδιο : "Πόσα λίγα έχει ζήσει η δική μου γενιά...". Ερώτημα στο οποίο θα επανέλθω, δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα. Είναι πρωί Παρασκευής. Κι η μέρα έχει εκείνο το μυστήριο "κάτι" που δείχνει ότι έχει ξεκινήσει καλά. Ο Σταυρόπουλος παρουσιάζει στο ραδιόφωνο του Αλφα τα αποτελέσματα έρευνας που δείχνουν ότι το 50% των ανδρών της "παραγωγικής" ηλικίας μέχρι τα 45 έχουν πρόβλημα στύσης. Με μεγαλύτερο ποσοστό αυτούς που αποφοίτησαν από το Πολυτεχνείο! Άκουσον-άκουσον ! Δεν τους κάνει, λέει, "κούκου". Του στέλνω μήνυμα "Δημητράκη, τι είναι το κούκου" και "Ποιό είναι το όριο για την "καταναλωτική" ηλικία, τους ...

Τα συγχαρητήριά μου στο σύγχρονο λαμπαδηδρόμο του ελληνικού πολιτισμού κύριο Ηλία Ψινάκη. Αφορμή παίρνω από το σχετικό σχόλιο του φίλου μου του Νίκου σχετικά με τα βραβεία Αρίων , ωστόσο εγώ θα σταθώ σε κάτι που με πείραξε πολύ περισσότερο από τα συνηθισμένα κ...γλειψίματα των παρουσιαστών. Ο παραπάνω κύριος λοιπόν, που για κακή μου τύχη έγινε και γείτονας εσχάτως, αφού εξήντλησε όλο το ελληνικό υβρεολόγιο στους διαλόγους του με τον, επίσης εκπάγλου πολιτιστικής ανωτερότητας κ. Ανδρέα Μικρούτσικο , εδώ και μερικές εβδομάδες, κλήθηκε να απονείμει ένα εκ των παραπάνω βραβείων στην Έλενα Παπαρίζου. Και ξέρετε πως έκανε είσοδο επι σκηνής; Νομίζω όλοι θα το είδατε. Υπό τους ήχους του σύγχρονου τραγουδιού "SEX" μιας κάποιας Έλλης Κοκκίνου, και συνοδευόμενος από μια δεκάδα γλαστρών μεταμφιεσμένων σε γριές, έκαναν είσοδο επί σκηνής κρατώντας αναπηρικά "Π" και λικνιζόμενοι στο ρυθμό του παραπάνω τραγουδιού, αναφωνώντας στο τέλος "11-8-80". Ο δε ρυθμός είχε "εμ...

Τι να σημαίνει "πιστεύω στον εαυτό μου"; Για φανταστείτε να έπρεπε να το αποδεικνύετε αυτό κάθε μέρα, μόνο και μόνο απλά για να βγάζετε το ψωμί σας ! Πόσο διατεθιμένοι είστε να "πουλήσετε" για να φτάσετε το στόχο σας; Χωρίς περαιτέρω ανάλυση, αναδημοσιεύω ένα τμήμα από κάποιο αγαπημένο μου θεατρικό έργο. Λέγεται "ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ", αλλά πολλοί από εσάς ίσως να το έχετε δει στην τηλεόραση με τον πρωτότυπο αμερικάνικο τίτλο GLENGARRY GLEN ROSS (1982), τoυ Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη David Mummett. Θα επανέλθω άλλη φορά στη σχέση λατρείας μου με το Αμερικανικό θέατρο και τον ωμό ρεαλισμό του, τους καταξιωμένους του συγγραφείς και κυρίως τούτον εδώ, που άξια συνεχίζει την ιστορία του Μίλλερ, του Ο'Νηλ, του Τέννεση και τόσων άλλων. Προς το παρόν παραθέτω την παρακάτω σκηνή, διαδραματιζόμενη ανάμεσα στον "πωλητή" Ρόμα και τον "αγοραστή" Λινγκ, που στην παράσταση ερμήνευαν αντίστοιχα με καταπληκτική δεξιοτεχνία οι Γιώρ...

Να λοιπόν που πλησιάζει και πάλι η μεγάλη μας εθνική επέτειος. Δε βλέπω την ώρα να ξυπνήσω με εμβατήρια μέσα στον ύπνο μου (όχι, δεν είμαι φιλοχουντικός) και να "κολλήσω" πρωί-πρωί στο γυαλί χαζεύοντας "τα τανκς". Τι διάολο, λες και δεν τάχω ξαναδεί ποτέ. Και, παρεμπιπτόντως, η εικόνα δεν είναι τίποτα, αξίζει μια φορά να κατέβετε στο Σύνταγμα να δείτε ζωντανά το θέαμα, είναι μοναδικό. Άντε, μην περιμένετε να κάνετε παιδάκια για να τα πάτε με το ζόρι, πηγαίνετε μόνοι σας αύριο, ευκαιρία είναι που πέφτει και Σάββατο και έτσι κι αλλιώς μια βολτίτσα θα την κάνατε. Θα μου πεις, μαλακία. Καλύτερα να κατεβεί κανείς σήμερα, όπου θα παρελάσουν τα πιπινάκια ("Γειά σου Τσολιά μου !"). Για πολλούς, ασύγκριτα καλύτερο θέαμα από τα τεθωρακισμένα της επόμενης μέρας. Αλήθεια, αυτός ο Πρόεδρος πως μπορεί να παίρνει μάτι μέσα από τα γερμένα και χιονισμένα από το βάρος των αιώνων φρύδια του; (Έλα τώρα, πολύ χοντρό για αστείο). Έχετε λοιπόν σκεφτεί πόση εμβάθυνση γίνεται κάθε...

Βλέπω εδώ και μέρες ένα Καραγκιόζη που τον διαφημίζει συνέχεια το ALTER επειδή έχει βγάλει ένα καινούριο δίσκο. Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε ένα "πιασάρικο" ρεφραίν που κοπανάει συνέχεια, ωστόσο επειδή την ώρα του trailer δεν ακούγονται όλα τα λόγια, σήμερα, που έτυχε να ακούσω το τραγούδι μόνο του, έπεσα από τα σύννεφα. Ακούστε λοιπόν τι λέει ο καραγκιοζάκος : Σταμάτα να γκρινιάζεις να χαρείς να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης Έλα ν' ανάψουμε την πίπα της ειρήνης κι ό,τι σου λέω πάψε να παρεξηγείς. Καλά ρε παιδιά,με το που το άκουσα δεν πίστευα στ' αυτιά μου. Και λέω, δεν υπάρχει μια στιχουργική αστυνομία να τους μπαγλαρώσει όλους μέσα να ησυχάσουμε; Δηλαδή φαντάσου τώρα καμιά εκπομπή "Στην υγειά μας", κι από τη μία να είναι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κι από την άλλη αυτός ο τύπος, που φυσικά - τι άλλο να κάνει - θα τραγουδήσει τη "μεγάλη του επιτυχία". Τέλος πάντων, με αφορμή αυτό το γεγονός παραθέτω μερικούς από τους πιο αστείους - πραγματικούς ...

Ένας τύπος βλέπει στο δρόμο μια γυναίκα με τα τελειότερα στήθη στο κόσμο. Τρελαίνεται ο τύπος οπότε την παίρνει απο πίσω. Δεν αντέχει όμως, την σταματάει και της λέει: - Αν με αφήσετε να δαγκώσω τα στήθη σας θα σας δώσω 1000 ευρώ - Τι λες ρε φίλε, απαντά η άλλη, για ποια με πέρασες? και φεύγει Ο τύπος δεν το βάζει κάτω, πιο πέρα την ξανασταματά: - Αν με αφήσετε να δαγκώσω τα στήθη σας θα σας δώσω 10.000 ευρώ - Άκου, του λέει, αν δεν με παρατήσεις ήσυχη θα φωνάξω την αστυνομία. Ο τύπος συνεχίζει όμως, παραπέρα την ξανασταματά: - Αν με αφήσετε να δαγκώσω τα στήθη σας θα σας δώσω 100.000 ευρώ. Η τύπισσα αρχίζει να το σκέφτεται, είναι πολλά τα λεφτά, δεν θα μας γαμήσει κιόλας και του απαντά: - Αν και δεν είμαι απο εκείνες, δέχομαι την πρότασή σου. . . Οπότε σηκώνει την μπλούζα της και ο τύπος πραγματικά τρελαίνεται, τα τελειότερα βυζιά του κόσμου βρίσκονται στην διάθεσή του. Αρχίζει λοιπόν να τα ζουλά, να τα τραβά, να τα χαϊδεύει, να τα φιλά, να τα γλύφει, να τρίβει την μούρη του πάνω ...

Έτσι λεγόταν ένας παλιός δίσκος του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ. Λοιπόν παιδιά, η κακιά η ώρα μ' έφερε το Σάββατο το βράδι, προσπαθώντας ν' αναζητήσω την τροφή μου, να καταλήξω σε εστιατόριο της περιοχής Ιεράς Οδού. Για την ακρίβεια, και όπως η κάρτα αναφέρει, στο " Οινομουσικοθεραπευτήριον ΕΥ ΖΗΝ-Φαγητό και Ζωντανή Μουσική" , που βρίσκεται στην οδό Αρτεμισίου 4 στο Γκάζι. Καταλάβατε λοιπόν ότι μπαίνουμε στο κεφάλαιο "και που να ΜΗΝ πάμε". Επειδή το παν είναι το στυλάκι σ' αυτή τη ζωή, βρίσκουμε έναν ευρηματικό τίτλο, όπως είδατε παραπάνω, πουλάμε το μαγαζί για Γκάζι (κοντά, αλλά καμία σχέση), πετάμε στην αυλή της μονοκατοικίας λαμπάκια από τα Χριστούγεννα κι αρχίζουμε. Φαγητό = ποτήρια που έρχονται στο τραπέζι πλυμένα όπως τα έπλενε ο Ζήκος στην ταινία "Της κακομοίρας". Ίσως να είναι η σπεσιαλιτέ και αυτού του καταστήματος. Αναψυκτικά σε κουτάκι. Ναι, όπως τα προτιμούν οι φορτηγατζήδες στην Εθνική Οδό. Και φυσικά χρεωμένα σε τιμή μπουκαλιού. Καλά π...

"Μακρόθεν" (και όχι "Εκ του μακρώθεν") σημαίνει "από μακριά". Σας έχει τύχει, αλήθεια, κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται μακριά σας ή που σας δίνεται σπάνια η ευκαιρία να τους συναντάτε, να επηρεάζουν θετικά τη ζωή σας απλά και μόνο μόλις γυρίζει η σκέψη σας σ' αυτούς; Περίεργο δεν είναι ; Κι όμως αληθινό. Μένοντας λίγο έξω από την Αθήνα, σπανίως έχω την ευκαιρία να βλέπω σε καθημερινή ή ακόμα και σε εβδομαδιαία βάση αρκετούς ανθρώπους. Δεν μπορώ να πώ όμως ότι δεν τους νιώθω κοντά μου. Δεν ξέρω, εγώ ποτέ δεν ήμουν αντιδραστικός στην τεχνολογία. Ποτέ δεν πίστευα ότι "αποξενώνει τους ανθρώπους" και τα γνωστά κλισέ... Ε, λοιπόν, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; Να μην πώ δηλαδή ότι και μόνο το SMS που παίρνω από κάποιους φίλους είναι ικανό να γυρίσει το mood της μέρας ανάποδα; Ότι ακόμα κι αυτή η ρημαδοσελίδα έχει ήδη ένα μακρινό πλοκάμι στις Σέρρες, και έπεται συνέχεια ακόμα και για τους εντός των τειχών; Ή ότι παίζουμε mail κάθε μέρα με έναν καλό ...

Ο φετεινός χειμώνας ήταν μάλλον φτωχός σε εξόδους. Υπήρξαν βέβαια λόγοι γι αυτό, πρωτίστως ένα δυσάρεστο γεγονός και στη συνέχεια μια κάποια επαγγελματική "υπερφόρτωση". Ακόμα και οι θεατρικές παραστάσεις που είδα, που αποτελούν συνήθως την "αχμή του δόρατος" της διασκέδασής μου, πασχίζουν να ξεπεράσουν τον αριθμό των δακτύλων της δεξιάς χειρός... Παρόλα αυτά αισθάνομαι την ανάγκη να κοινοποιήσω-προτείνω κάποιες από τις ωραίες εμπειρίες που αποκόμμισα στη διάρκεια του χειμώνα. Αυτό κυρίως γιατί, μπαίνοντας και στη Σαρακοστή, τα περισσότερα θεάματα μετρούν τις τελευταίες μέρες τους... Λοιπόν, μια και περι θεάτρου ο λόγος πριν, μπορώ κάλλιστα να σταθώ στην παράσταση "Hysteria" του Λαζόπουλου. Εντάξει, εγώ τον τύπο δεν τον πάω στην τηλεόραση, να σκεφτείτε δεν έβλεπα καν "Μικρούς Μήτσους". Παρ' όλα αυτά ανήκει νομίζω και αυτός στη μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που σε εκπλήσσουν ευχάριστα επί σκηνής, δηλώνοντας κάτι εντελώς διαφορετικό από το τηλεοπ...

Μπορεί να παρατηρήσατε κάποιες αλλαγές στην εμφάνιση του blog. Ας όψεται η ασχετοσύνη του πρωτάρη. Ελπίζω να συμμαζέψω τη σελίδα μου σύντομα, π.χ. το Σαββατοκύριακο.

Μάλιστα. Ακόμα δεν άνοιξε η σελίδα και υπήρξαν διάφορες μάλλον βάσιμες αμφισβητήσεις περι του κάλλους της λίμνης Στυμφαλίας σε σχέση με τη "γειτονική" της (τεχνητή) λίμνη Δόξας στο όρος Φενεός. Η τελευταία φέρεται ως ομορφότερη. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ πιστεύω ότι μάλλον είναι έτσι. Δεν ξέρω, δεν έχω πάει. Εγώ π.χ. μπορώ να σας πώ για την Κερκίνη των Σερρών (άλλη φορά). Αλλά και από το Google η λίμνη Δόξας ωραία φαίνεται. Αλλά πάντως, ένα είναι σίγουρο : παιδιά, χάνουμε πολλά μένοντας στην Αθήνα. Δεν είναι τίποτα, εγκαταστήστε το Google earth, αποκτήστε άποψη - κατά το δυνατόν - για τα προτεινόμενα ως ωραία μέρη και... Ξαμοληθείτε!...

Ε, λοιπόν, χρόνια τώρα πετάω αετό, όπως προείπα, αλλά αυτό το πράγμα φέτος ήταν πραγματικό κασκαντεριλίκι. Τα παίρνω από την αρχή : Προορισμός ήταν η λίμνη Στυμφαλίας , στη βόρεια Πελοπόννησο.Ένα μέρος που ακόμα και από το Google να το δει κανείς (βλ. φωτό), δεν τον αφήνει ασυγκίνητο. Η παρέα ξεκίνησε από την Αθήνα με τέσσερα αυτοκίνητα, και μετά από μια διαδρομή περίπου τριών ωρών (που στην πραγματικότητα είναι δύο, αλλά δεν πηγαίναμε και σαν γερμανικό κονβόι στο "Κονσέρτο για πολυβόλα"), και περνώντας από πραγματικά μαγευτικές διαδρομές, φτάσαμε στη λίμνη. Σημειωτέον ότι για το δικό μας αυτοκίνητο που "οδηγούσε", η διαδρομή έγινε ακόμα ομορφότερη αφού χαθήκαμε και περάσαμε και από γειτονικά όμορφα μέρη. Το μέρος αυτό χαρακτηρίζεται από ρεύμα αέρα ανάμεσα από τα βουνά, όπως θυμόμουνα και από παλιά, άρα εξασφαλίζει το πέταγμα ανεξαρτήτως των προβλέψεων της ΕΜΥ. Έλα όμως που ο αέρας είναι ακανόνιστος και αυξομειούμενος εκατό φορές το λεπτό!... Αποτέλεσμα : με το καλη...

Πάντα το τελευταίο τριήμερο πριν τη Σαρακοστή μου δημιουργούσε ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια είναι το πρώτο καλό "καθισιό" μετά τις γιορτές. Αν πεις δε ότι συνδυάζεται και με το γλέντι της Αποκριάς, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Βέβαια είναι χρόνια τώρα που οι Απόκριες περνάνε μάλλον "ντούκου". Με δουλειά μέχρι την τελευταία στιγμή και απλά κάποια "σφήνα" κρασοκατάνυξη την Τσικνοπέμπτη. Ωστόσο έχουν περάσει και καλές Απόκριες. Εκείνη όμως τη μέρα που δεν αλλάζω με τίποτα είναι η Καθαρή Δευτέρα. Δεν ξέρω, μικρός σπάνια πέταγα χαρταετό. Είναι όμως καμιά δεκαριά χρόνια τώρα που λατρεύω να κάνω αυτό το πράγμα. Αισθάνομαι ότι αυτό το μισό τετραγωνικό χαρτί σηκώνεται κάθε χρόνο κουβαλώντας ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες. Κι απο κάτω ο αγώνας, καταρχήν για να σηκωθεί και μετά για το που θα φτάσει. Κι η αγωνία για να μην χαθεί, να μη σκιστεί και, ακόμα κι αν δεν πάει και πολύ ψηλά, τουλάχιστον να μην καταστραφεί. Να καταφέρουμε να τον μαζέψουμε σώο...